การเพาะปลูกที่กระทำอยู่ทุกวันนี้ เป้าหมายที่ตั้งหวังไว้ก็คือผลผลิตอันสูงสุด ผลผลิตที่มีคุณภาพดีที่สุดด้วยการลงทุนที่น้อยที่สุด แต่การณ์หาได้เป็นใจดั่งที่ตั้งหวังวาดเอาไว้ไม่ เพราะเท่าที่เป็นไปทุกวันนี้ การเพาะปลูกให้ได้ผลผลิตสูงสุด คุณภาพดีได้ถึงขั้นที่น่าพึงพอใจนั้น กลับต้องทุ่มทุนมากเกินความจำเป็น จากการหว่านให้ปุ๋ยเพิ่มเติมลงในดินมากกว่าเดิม ฉีดพ่นแร่ธาตุ-อาหารเสริมให้ทางใบมากยิ่งขึ้น ใช้ฮอร์โมนกระตุ้นเร่งเร้าอีกต่างหาก บรรดาสารพัดสารพันที่เพิ่มเติมให้กับพืชที่ปลูกนั้น ล้วนแต่เป็นการเพิ่มต้นทุนทับถมหนายิ่งขึ้น แต่ทว่าผลผลิตที่เพิ่มขึ้นนั้นกลับไม่ได้สัดส่วนและไม่คุ้มค่ากับจำนวนเงินที่หว่านโปรยลงไปเลย เมื่อวิเคราะห์คำนวณดูแล้ว กลับกลายเป็นการสูญเปล่าที่ไม่คุ้มค่าต่อการลงทุนแม้แต่น้อย
เหตุไฉนจึ่งกล่าวเช่นนี้ ที่กล้ากล่าวยืนยันเช่นนี้ เนื่องจากต้นพืชที่ปลูกไม่สามารถบรรลุถึงขีดความสามารถสูงสุด (ศักยภาพ) ที่มันมีอยู่ จากการวิเคราะห์ตรวจสอบปริมาณปุ๋ยที่ใส่ให้แก่ต้นพืชทั้งหมด ปรากฏว่าพืชสามารถดูดซับไปใช้งานได้ไม่เกิน 30 % ! ส่วนที่เหลืออีก 70 % นั้นสูญสลายไปในอากาศและซึมลึกลงไปใต้พื้นดิน นั่นคือการสูญเสียที่ไม่ก่อเกิดผลตอบแทนกลับคืนมาเลย มีวิธีการหนทางใดบ้างที่พอจะทำให้ให้พืชสามารถนำเอาส่วนที่สูญเปล่า 70 % นั้นมาใช้ประโยชน์ได้เพิ่มมากขึ้น ? |