ผู้บริโภคบางรายตรวจสอบรายละเอียด
ของผลิตภัณฑ์ก่อนซื้อ ว่าเป็น
จีเอ็มโอหรือไม่ด้วยยังไม่มั่นใจต่อความ
ปลอดภัยต่อสุขภาพและชีวิต

นับตั้งแต่มีการผลิตพืชพรรณธัญหารตัดแต่งพันธุกรรมในเชิงอุตสาหกรรมและนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์สินค้าพาณิชย์กรรมอย่างกว้างขวางในปี 1,996 เป็นต้นมาที่ พื้นที่ที่ใช้ในการเพาะปลูกพืชดัดแปรพันธุกรรมเหล่านี้เริ่มจาก 2 ล้าน เฮ็กแตร์ ในปี 1,996 เพิ่มสูงขึ้นเป็น 52 ล้าน 6 แสน เฮ็กแตร์ ในปี 2,001 คิดเป็นร้อยละ 2 ของพื้นที่เพาะปลูกทั่วโลก โดยที่พื้นที่เพาะปลูกพืชเหล่านี้กระจายอยู่ในประเทศอเมริกา อาร์เจนตินาและแคนาดารวมแล้ว 99 % ส่วนที่เหลืออีก 1 % นั้นกระทำการเพาะปลูกอยู่ในประเทศบราซิล จีน อียิปต์ อินเดียและอาฟริกาใต้จำนวนเล็กน้อย ปัจจุบันได้มีผู้บริโภคอาหารพืชตัดแต่งพันธุกรรมเหล่านี้อยู่ประมาณ 2 พันล้านคน (จะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม) โดยที่ประเทศ สหร.อเมริกาเป็นประเทศผู้ผลิตอาหารดัดแปรพันธุกรรมรายใหญ่ที่สุด ประกอบไปด้วยธัญพืชจำพวกถั่วเหลือง 90 % ข้าวโพดและข้าวสาลีอย่างละ 50 % พืชผลที่ผลิตได้ทั้งหมดล้วนเป็นผลิตผลจากสายพันธุ์ปรับแต่งพันธุกรรมทั้งสิ้น และบรรดาผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูป 60 % ขึ้นไปต่างมีส่วนของผลผลิตดัดแปรพันธุกรรมรวมอยู่ด้วยทั้งสิ้น

ผลิตภัณฑ์อาหารปรับแต่งพันธุกรรมหมายถึงผลิตภัณฑ์ที่ได้มาจากการแปรรูปผลิตผลที่ได้จากพืชที่มีการตัดต่อเปลี่ยนแปลงพันธุกรรมมาแล้ว พืชพันธุ์ตัดต่อดัดแปลงพันธุกรรมที่ว่านี้ เกิดจากการนำเอาเทคโนโลยีทางชีววิทยา (Biological technology) มาประยุกต์ใช้ในการตัดต่อถ่ายโอนหน่วยพันธุกรรม (ยีน) ของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งไปยังสิ่งที่มีชีวิตอีกชนิดหนึ่ง เป็นการเปลี่ยนแปลงแบบอย่างการถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ผิดแผกแตกต่างไปจากลักษณะเดิมที่มันเป็นอยู่ ทำให้รูปลักษณ์ ส่วนประกอบของโภชนาหาร และการใช้ประโยชน์เป็นไปตามความต้องการของมนุษย์เรา ในปัจจุบันยังไม่มีผลิตภัณฑ์ดัดแปรพันธุกรรมจากสัตว์ได้รับการอนุมัติให้ออกวางจำหน่ายยังท้องตลาด อาหารดัดแปรพันธุกรรมจึงมีอยู่แต่ในส่วนของผลิตผลจากพืชเท่านั้น เทคโนโลยีการตัดต่อถ่ายโอนพันธุกรรมในพืชจะยังผลให้พืชมีความต้านทานต่อโรคและแมลงได้ดีขึ้น สามารถเพาะปลูกเก็บเกี่ยวผลผลิตในพื้นที่ๆไม่เหมาะสมได้มากยิ่งขึ้น (สภาพดินเค็ม ดินเปรี้ยว โรค แมลงระบาด) และทำการเก็บรักษาพืชผลนั้นๆหลังเก็บเกี่ยวได้เป็นระยะเวลายาวนานกว่าปกติ อีกทั้งยังเพิ่มคุณค่าทางอาหารได้สูงกว่าเดิม อย่างเช่น ข้าวสีทอง  gold  rice ที่นักวิทยาศาสตร์ชาวสวิสได้ปรับปรุงพันธุ์ขึ้นมานั้น มีส่วนของสาร เบต้าแคร์โรตีน สูงเป็นพิเศษ ซึ่งจะเป็นหนทางในการขจัด ป้องกันโรคที่เกิดจากการขาดไวตามินเอในหมู่ประชากรที่ยากไร้ห่างไกลความเจริญได้เป็นอย่างดี เทคโนโลยีการตัดต่อถ่ายโอนพันธุกรรมนี้ยังทำให้การปรับปรุงพันธุ์พืชเพื่อให้ได้มาซึ่งสายพันธุ์ใหม่ๆในอัตราเร็วกว่าปกติเกือบเท่าตัว กล่าวได้ว่าเทคโนโลยี พันธุวิศวกรรม นี้จะเปิดโฉหน้าใหม่ของการเกษตรและจะเป็นการปฏิวัติเขียวอีกคำรบหนึ่งอย่างแน่นอน

ข้าวตัดต่อพันธุกรรมเมล็ดสี
เหลืองทองที่อุดมไปด้วยสาร
เบต้าแคโรทีน

จากความมานะหมั่นเพียรร่วม 20 ขวบปี ความก้าวหน้าทางในการวิจัยค้นคว้าทางวิศวพันธุกรรมของจีนได้ก้าวมายืนอยู่แถวแนวหน้าบรรดาประเทศที่กำลังพัฒนาทั้งหมด และความรู้ในขอบข่ายบางอย่างก็ถือได้ว่ามีความก้าวหน้ากว่าประเทศอื่นใดในโลก จะเป็นรองก็แต่ดินแดนอเมริกาเหนือเท่านั้น จากบทความจำนวน 14 หน้าที่ได้นำลงพิมพ์ในวารสาร “วิทยาศาสตร์” ที่แสดงความคิดเห็นของ ศาสตราจารย์ ยีจวิน (于军博士) เกี่ยวกับสาระบบของหน่วยพันธุกรรมในข้าว ฉบับวันที่ 5 เมษายน 2,002 ที่วิจารณ์เอาไว้ว่า จากช่วงเวลาแห่งเส้นทางวิชาการที่ผ่านมานั้น แสดงให้เห็นว่า ประเทศจีนได้ก้าวเข้าสู่แดนของการวิจัยค้นคว้าทางไบโอเทคโนโลยีโดยมิพักต้องกังขา ประเทศจีนมีสายพันธุ์ฝ้ายที่ต้านทานต่อแมลง มีสายพันธุ์ดอกพิททูเนียต้นเตี้ย พริกหวานและมะเขือเทศที่ต้านทานต่อโรคไวรัส ตลอดจนมะเขือที่ยืดอายุการเก็บเก็บได้นานวัน ซึ่งทั้งหมดนี้ได้มีการผลิตในเชิงพาณิชย์อุตสาหกรรมเกษตรกันแล้ว ในปัจจุบัน (2,002) ทางการจีนยังไม่อนุมัติให้ปลูกพืชน้ำมันที่มีการตัดต่อพันธุกรรมแม้แต่สายพันธุ์เดียว แต่ทว่าได้มีการนำเข้าพืชผลธัญหารดัดแปรพันธุกรรมในปี 2,000 สูงเป็น 100 เท่าของปี 1,996 เลยทีเดียว ซึ่งได้มีการประเมินกันว่า มีผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูปจากพืชพรรณดัดแปรพันธุกรรมกว่า 20 ล้านตัน อย่างเช่น ในปี 2,001 นั้น จีนได้นำเข้าถั่วเหลือตัดต่อพันธุกรรมถึง 25 ล้านตัน นับเป็นปริมาณที่มากกว่าจีนผลิตได้เองทั้งปี บรรดาถั่วเหลืองเหล่านี้ได้นำไปเป็นวัตถุดิบเพื่อแปรรูปเป็น น้ำมัน เต้าหู้และ น้ำนมถั่วเหลือง เป็นอาหารในชีวิตประจำวันของประชาชนชาวจีนเกือบทั้งหมด