ด้วยสภาพพื้นที่ภูมิศาสตร์ของซือเหมานั้นตั้งอยู่บนเขาสูงที่ขนาบด้วยเขาสูง 2 ลูก คือ เขาหิมายา และเขาเทียนเลี่ยง ซึ่งเทือกเขาทั้งสองนี้ต่างเป็นปราการที่กั้นขวางลมทะเลเอาไว้ ทำให้อากาศที่นี่อบอุ่นตลอดเกือบทั้งปี ไม่ปรากฏอากาศร้อนหนาวสุดขั้วสุดโต่ง อุณหภูมิสูงสุดอยู่ที่ 33 องศา C และต่ำสุดอยู่ที่ 6-8 องศา C เท่านั้น อุณหภูมิเฉลี่ย 19 องศา C เล็กน้อย ปริมาณน้ำฝนในรอบปี 1,500-1,800 มิลลิเมตร ความชื้นค่อนข้างสูงที่ 60 % กาแฟแต่ละสายพันธุ์นั้น มีปัจจัยความต้องการของสภาพแวดล้อมในการเจริญเติบโตแลให้ผลผลิตที่ไม่เหมือนกัน โดยเฉพาะสายพันธุ์ อราบิกา ที่ปลูกที่ซือเหมาแห่งนี้นั้น มีปัจจัยที่เหมาะสมครบถ้วนเกือบทุกอย่างที่สามารถให้ผลผลิตดีเลิศ ด้วยเป็นพื้นที่ที่อยู่ ณ.ระดับความสูงเหนือน้ำทะเล 800 ~ 1,800 เมตร ซึ่งคุณภาพรสชาติของกาแฟนั้นจะผันแปรไปตามระดับความสูงของพื้นที่ กาแฟอราบิกาที่ปลูกในพื้นที่ที่สูงมากๆจะออกรสเปรี้ยว และในพื้นที่ต่ำมากๆก็จะออกรสขม ดังนั้นกาแฟอราบิกาที่ปลูกที่ซือเหมาแห่งนี้จึงมีรสชาติที่กลมกล่อมเปี่ยมไปด้วยคุณภาพก็ด้วยสาเหตุที่ยกมาแจงให้ฟังนี้นี่แล
ฤดูกาลเก็บเกี่ยวผลผลิตเมล็ดกาแฟที่ซือเหมาจะเริ่มขึ้นตั้งแต่เดือนตุลาคมจนถึงเดือนกุมภาพันธ์ของปีถัดไป ซึ่งรวมเวลาตั้งแต่เริ่มผลิดอกส่งกลิ่นหอมจนกระทั้งติดผลจากสีเขียวจนกระทั่งเปลี่ยนเป็นสีแดงสุกจนเก็บเกี่ยวได้นั้นต้องใช้เวลานานถึง 4 เดือนขาดเกินไม่มากนัก กาแฟก่อนที่จะนำมาชงดื่มได้นั้น ต้องผ่านขบวนการลอกเอาเปลือกนอกที่หุ้มเมล็ดออกเสียก่อน โดยการหมักเป็นเวลา 48 ชั่วโมง แล้วทำการล้างด้วยน้ำสะอาดเพื่อขจัดเอาส่วนที่เป็นน้ำตาลออก ในณะเดียวกันก็ทำการคัดแยกขนาดของเมล็ดในขั้นตอนนี้พร้อมกันไป และนำเอาเมล็ดที่คัดแยกส่วนแล้วนี้ไปทำการตากแดดลดความชื้นให้เหลือไม่เกิน 12.5 % ซึ่งใช้เวลาประมาณ 7 8 วัน เป็นการป้องกันการเกิดเชื้อราอันจะทำให้เมล็ดกาแฟเสียหาย ขั้นตอนต่อไปก็คือการขัดสีเอาเปลือกหุ้มเมล็ดออกและทำการคั่วเมล็ดกาแฟ ซึ่งถือเป็นหัวใจของของขั้นตอนการผลิตกาแฟเลยทีเดียวก็ว่าได้ วิธีและเวลาในการคั่วนั้นก็ทำให้เกิดความแตกต่างกันในรสชาติและกลิ่นของกาแฟได้ การคั่วจะทำให้สีเขียวอ่อนของเล็ดค่อยๆแก่ขึ้นจนเป็นสีน้ำตาลแก่ปนดำที่เรียกว่าสีกาแฟ
รสชาติที่ปรากฏในเมล็ดกาแฟนั้นมีอยู่ 5 อย่าง นั่นก็คือ หอม หวาน เปรี้ยว ขม จืด ซึ่งจะรู้สึกสัมผัสได้จากส่วนต่างๆภายในปากและลิ้นของเรา ซึ่งผู้ชำนัญการด้านกาแฟกล่าวว่า กลิ่นหอมนั้นเริ่มขึ้นเมื่อก่อนกาแฟจะผ่านเข้าปาก รสเปรี้ยวจะออกด้านข้างทั้งสอง รสหวานจะหวลย้อนออกที่ปลายลิ้น ขมนั้นจะผ่านเลยระหว่างกลางที่โคนลิ้น อันนี้ต้องสังเกตุเอาเองนะครับ ลิ้นใครก็ของคนนั้น อาจแตกต่างกันไปก็ได้
(หญิง) ภูเขาสูง หน้าผาชัน หันหน้าหาสู่กัน ต้นกาแฟขึ้นเป็นแนวเป็นแถวสุดสายตา ภูเขาหน้าผาน้องไม่ต้องการ ต้องการแต่ผลกาแฟที่ห้อยระย้าอยู่หน้าผานั่น (ชาย) ดอกสีขาวให้เมล็ดกาแฟเม็ดเล็กๆ ชื่นชมชอบไปหมดทั้งผล-ดอกดกต้นกาแฟ อยากชงดื่มเชื่อมผูกมัดไมตรี หวังเอื้ออารีย์เป็นเพื่อนร่วมเรือนครัวเดียวกันเอย (ชาย-หญิง) ตกดึกค่ำคืนข่มตานอนไม่หลับ ให้นึกถึงช่อกาแฟนั้นทุกคืนวัน ว่าวันรุ่งขึ้นผลพวงที่จะเด็ดเก็บนั่น สาวเจ้าได้หมายมั่นไว้ให้หรือยัง ? (อยากพบเห็นหน้าสาวเจ้าใช่ไหมเล่า)
ข้อความที่หยิบยกขึ้นมานี้เป็นเนื้อร้องลำนำทำนองเพลงที่เรียกว่า ซานเกอ (山歌) ที่หนุ่ม-สาวชาวสวนกาแฟ ซือเหมา ร้องโต้ตอบเกี้ยวกันในฤดูวันวารเก็บเกี่ยวผลกาแฟ |