ดร. มิลส์กล่าวว่าช่วงเวลาที่มีออกซิเจนได้ขยายสิ่งที่เรียกว่า ช่องว่างที่เอื้ออาศัยได้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทรที่ระดับออกซิเจนจะสูงพอที่จะรองรับรูปแบบชีวิตสัตว์ในยุคแรกเริ่ม  เขากล่าวว่า มีการเสนอในทฤษฎีนิเวศวิทยาว่าเมื่อคุณมีพื้นที่อยู่อาศัยได้ซึ่งกำลังขยายและหดตัว สัตว์ สิ่งนี้สามารถสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วต่อความหลากหลายของสิ่งมีชีวิตทางชีววิทยา  เมื่อระดับออกซิเจนลดลง จะเกิดแรงกดดันจากสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรงต่อสิ่งมีชีวิตบางชนิดซึ่งอาจนำไปสู่การสูญพันธุ์ และเมื่อน้ำที่อุดมด้วยออกซิเจนขยายตัว พื้นที่ใหม่จะช่วยให้ผู้รอดชีวิตสามารถมีอำนาจเหนือระบบนิเวศได้