ปัจจัยเสี่ยงเพิ่มเติม ได้แก่ การอาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา การเข้ารับการผ่าตัดเมื่อเร็วๆ นี้ หรือต้องใช้เครื่องช่วยหายใจอย่างต่อเนื่อง ในเด็ก ภาวะทุพโภชนาการ มลพิษในร่ม ที่พักแออัด และโรคที่มีอยู่แล้ว เช่น โรคหัดหรือการติดเชื้อเอชไอวี สามารถเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคปอดบวมได้ โรคปอดบวมเป็นโรคติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันที่ถุงลมในปอดอักเสบ ซึ่งมักมีของเหลวหรือหนองปนอยู่ การติดเชื้อทำให้เกิดอาการไอ (บางครั้งทำให้มีเมือกปนเลือดหรือมีสีเขียวเหลือง) เจ็บหน้าอก มีไข้ หนาวสั่น คลื่นไส้ และปวดศีรษะ การไอ จาม และการสัมผัสใกล้ชิดสามารถแพร่เชื้อจากคนสู่คนได้ โรคปอดบวมเกิดจากสิ่งมีชีวิตหลายชนิด รวมทั้งแบคทีเรีย ไวรัส เชื้อรา หรือไมโคพลาสมาหลายชนิด ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายแบคทีเรีย โดยรวมแล้วมีมากกว่า 30 สาเหตุของการติดเชื้อ โรคปอดบวม ติดเชื้อแบคทีเรีย สาเหตุหลักของโรคปอดบวมในผู้ใหญ่คือการติดเชื้อสเตรปโตคอคคัส นิวโมเนีย หรือที่เรียกว่านิวโมคอคคัส โรคปอดบวมสเต็ปโตคอคคัสเป็นแบคทีเรียแกรมบวกที่เป็นสมาชิกของตระกูลสเตรปโตคอคคัส ในบุคคลที่มีสุขภาพดีเชื้อ S. pneumoniaมักอาศัยอยู่ในลำคอและโพรงจมูกและไม่ก่อให้เกิดโรค อย่างไรก็ตาม แบคทีเรียสามารถแพร่กระจายไปยังปอดและทำให้เกิดการติดเชื้อในผู้ที่มีระบบภูมิคุ้มกันถูกยับยั้งหรือยังไม่พัฒนา เช่น ทารก ผู้สูงอายุ หรือผู้ที่เป็นโรคเรื้อรัง เคยมีประสบการณ์เป็นหวัดหรือติดเชื้อไข้หวัดใหญ่เมื่อเร็วๆ นี้ หรือผู้ที่เพิ่งได้รับเคมีบำบัด การติดเชื้อ S. pneumoniaของปอดทำให้เกิดไข้ ไอ หายใจลำบากหรือเจ็บปวด และจิตใจสับสนหรือคุ้มคลั่ง