ทรงสังหารหมู่ในระหว่างเสด็จประพาสอินเดียในปี พ.ศ. 2455 ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2418 ถึง พ.ศ. 2468 เสือโคร่งกว่า 80,000 ตัวถูกฆ่าตาย (Credit Getty Images) ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 อินเดียสูญเสียเสือชีต้าเอเชียและสิงโตเอเชียเกือบทั้งหมดจากการถูกล่า เสือของมันน่าจะหายไปเช่นกัน หากไม่ใช่เพราะนายกรัฐมนตรีอินทิรา คานธี ซึ่งออกกฎหมายห้ามล่าสัตว์ทั้งหมดในปี 2514 บางครั้งเรียกว่า ผู้กอบกู้สัตว์ป่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอินเดีย คานธีได้เสริมความแข็งแกร่งให้กับกฎหมายสัตว์ป่า เสือกินคน จัดตั้งพื้นที่คุ้มครอง และสร้างกองกำลังเฉพาะกิจเสือโคร่ง . สิ่งนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาของ Rachel Carson และการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมที่คล้ายคลึงกันในยุโรป – และคลื่นลูกเดียวกันก็มาถึงอินเดีย Krithi Karanth หัวหน้านักวิทยาศาสตร์ด้านการอนุรักษ์ของ Center for Wildlife Studies ซึ่งเป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรในบังกาลอร์และUllasกล่าว ลูกสาวของ Karanth ผู้คนเริ่มตื่นตัวกับความจริงที่ว่าธรรมชาติกำลังมีปัญหา และเราไม่สามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้ตามปกติ นายกรัฐมนตรีอินทิราคานธีปราศรัยต่อการชุมนุมในปี 2514 ซึ่งเป็นปีเดียวกับที่เธอออกกฎหมายห้ามล่าสัตว์ในอินเดีย (Credit Getty Images) เสือโคร่งหายไปจาก 67% ของอินเดียในช่วงเวลา 100 ปี แต่เสือไม่ได้ดีดกลับในทันที ในช่วงปี 1980 เมื่อ Ullas Karanth ซึ่งปัจจุบันอายุ 70 ​​ปี ได้เปลี่ยนจากอาชีพด้านวิศวกรรมมาเป็นอาชีพด้านการอนุรักษ์ เสือประมาณ 2,500 ตัวยังคงเดินเตร่ไปทั่วภูมิประเทศ Ullas ผู้ชื่นชอบสัตว์นักล่าขนาดใหญ่มาโดยตลอด ตัดสินใจมุ่งอาชีพของเขาไปที่การฟื้นฟูประชากรเสือในประเทศของเขา การค้นหาจำนวนเสือที่อินเดียเหลืออยู่เป็นขั้นตอนแรก ในปี พ.ศ. 2534 เขาได้พัฒนาวิธีการนับที่แม่นยำขึ้นใหม่โดยใช้กับดักกล้องเพื่อระบุลายทางที่เป็นเอกลักษณ์ของเสือแต่ละตัว อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกงงงวยเมื่อพบว่าความหนาแน่นของเสือโคร่งแตกต่างกันอย่างมาก ตั้งแต่เสือน้อยกว่าหนึ่งตัวไปจนถึงมากถึง 15 ตัวต่อ 100 ตารางกิโลเมตร