นักวิจัยเก็บตัวอย่างเหงื่อและลมหายใจจากผู้เข้าร่วมก่อนและหลังทำโจทย์เลขยากๆ พวกเขารายงานระดับความเครียดด้วยตนเองก่อนและหลังงาน และนักวิจัยใช้เฉพาะตัวอย่างที่ความดันโลหิตและอัตราการเต้นของหัวใจของบุคคลนั้นเพิ่มขึ้น สุนัขเหล่านี้ได้รับการสอนวิธีค้นหารายชื่อกลิ่นและแจ้งเตือนนักวิจัยถึงตัวอย่างที่ถูกต้อง ความเครียด และตัวอย่างที่ผ่อนคลายถูกนำมาใช้แล้ว แต่ในขั้นตอนนี้นักวิจัยไม่ทราบว่ามีความแตกต่างของกลิ่นที่สุนัขสามารถตรวจพบได้หรือไม่ ในทุกช่วงของการทดสอบ สุนัขแต่ละตัวจะได้รับตัวอย่างที่ผ่อนคลายและเครียดจากคน 1 คน โดยห่างกันเพียง 4 นาที สุนัขทุกตัวสามารถแจ้งเตือนนักวิจัยถึงตัวอย่างความเครียดของแต่ละคนได้อย่างถูกต้อง