ในปี พ.ศ. 2455 ซึ่งเป็นปีเดียวกับที่ฮอปกินส์ตีพิมพ์ผลการค้นพบของเขาเกี่ยวกับสารอาหารที่ขาดหายไป ซึ่งเขาอธิบายว่าเป็นปัจจัยหรือสาร "เสริม" นักวิทยาศาสตร์ชาวโปแลนด์ คาซิเมียร์ ฟังก์ แสดงให้เห็นว่าโรคปลอกประสาทอักเสบที่เกิดจากนกพิราบที่เลี้ยงด้วยข้าวขัดสีสามารถรักษาให้หายได้ด้วยการเสริม อาหารนกแบบเข้มข้นที่ทำจากรำข้าวซึ่งเป็นส่วนประกอบของเปลือกนอกที่ถูกเอาออกจากข้าวระหว่างการขัดสี Funk เสนอว่า polyneuritis เกิดขึ้นเนื่องจากการขาดอาหารของนกที่มีปัจจัยสำคัญ วิตามินในผัก (ตอนนี้รู้จักกันในชื่อ thiamin) ซึ่งสามารถพบได้ในรำข้าว Funk เชื่อว่าโรคในมนุษย์บางชนิด โดยเฉพาะโรคเหน็บชา เลือดออกตามไรฟัน และโรคเพลลากรา ก็เกิดจากการขาดปัจจัยของสารเคมีชนิดเดียวกันเช่นกัน เนื่องจากแต่ละปัจจัยเหล่านี้มีส่วนประกอบที่มีไนโตรเจนที่เรียกว่าเอมีน เขาจึงเรียกสารประกอบเหล่านี้ว่า "ไวทัลเอมีน" ซึ่งเป็นคำที่เขาเรียกสั้นๆ ว่า "วิตามิน" ในภายหลัง e สุดท้ายถูกทิ้งในภายหลังเมื่อพบว่าวิตามินบางชนิดมีไนโตรเจนและไม่ใช่ทั้งหมดที่มีเอมีน