การเบี่ยงเบนความสนใจของบุตรหลานด้วยการชี้แนะให้ทำกิจกรรมอื่นก็เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเช่นกัน เมลิสซา มอร์เกนแลนเดอร์ จากบรุกลิน นิวยอร์กกล่าวว่า ตอนที่ลูกสาวของฉันอยู่ชั้นอนุบาล เธอรู้สึกเหมือนเธอร้องไห้อยู่ตลอดเวลา ครูคนหนึ่งของเธอแนะนำว่าเมื่อเธอรู้สึกว่าน้ำตากำลังจะไหล เธอควรนับหนึ่งถึงสิบออกมาดัง ๆ มันง่าย ๆ แต่ได้ผล เมื่อถึงเวลาที่เธออายุแปดหรือเก้าขวบ เธอจะเริ่มยิ้มเสมอ ดร. ดันแลปเห็นด้วยกับวิธีการนับที่เป็นมาตรฐานทองคำ  การเลี้ยงดูลูก ตอนอายุ 3 หรือ 4 ขวบ การนับเลขยังคงต้องใช้สมาธิและสมาธิ ดังนั้นอะไรก็ตามที่ทำให้ลูกของคุณไม่พอใจอาจรู้สึกเหมือนเป็นข่าวเก่าเมื่อเขาอายุ 10 ขวบต่อไป เกลี้ยกล่อมลูกของคุณให้บอกคุณอย่างชัดเจนว่าอะไรที่ทำให้พวกเขาไม่มีความสุข เพื่อที่คุณจะได้สามารถช่วยพวกเขาหาวิธีแก้ไขได้ ถ้าพวกเขาพูดว่า ฉันเสียใจที่โจอี้ไม่อยากเล่นกับฉัน ให้ถามพวกเขาว่า คุณจะทำอย่างไรเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น หากพวกเขาไม่มีไอเดียอะไร ให้เตือนพวกเขาถึงสิ่ง ที่ทำให้พวกเขารู้สึกดี เช่น ชวนเด็กคนอื่นมาเล่นหรือดูหนังสือภาพเล่มโปรด ด้วยการฝึกฝนเพียงเล็กน้อย พวกเขาจะเริ่มคิดวิธีแก้ปัญหาได้เองในไม่ช้า โดยไม่ต้องมีผู้ใหญ่คอยเตือน