ไวรัสโคโรนาในมนุษย์ถูกค้นพบในทศวรรษที่ 1960 โดยใช้สองวิธีที่แตกต่างกันในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา EC Kendall, Malcolm Bynoe และDavid Tyrrellทำงานที่Common Cold UnitของBritish Medical Research Councilได้รวบรวม ไวรัส หวัดทั่วไป ที่มีลักษณะเฉพาะ ซึ่งเรียกว่า B814 ในปี 1961 ไม่สามารถเพาะไวรัสได้ โดยใช้เทคนิคมาตรฐานซึ่งประสบความสำเร็จในการเพาะ ไวรัส ไรโนไวรัสอะดีโนไวรัสและไวรัสหวัดทั่วไปอื่นๆ ในปี 1965 Tyrrell และ Bynoe ประสบความสำเร็จในการเพาะเลี้ยงไวรัสสายพันธุ์ใหม่โดยผ่าน การ เพาะเลี้ยงอวัยวะของหลอดลมตัวอ่อนของมนุษย์ เป็นลำดับ Bertil Hoorn ได้นำวิธีการเพาะปลูกใหม่มาใช้ในห้องแล็บ ไวรัสที่แยกได้เมื่อฉีดวัคซีนเข้า ทางจมูกในอาสา สมัครทำให้เกิดหวัดและถูกปิดการใช้งานโดยอีเทอร์ซึ่งระบุว่ามีซองไขมัน Dorothy Hamre และ John Procnow ที่มหาวิทยาลัยชิคาโกแยกเชื้อหวัดจากนักศึกษาแพทย์ในปี 2505 พวกเขาแยกและขยายไวรัสในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ ไต กำหนดให้เป็น 229E ไวรัสชนิดใหม่ทำให้เกิดหวัดในอาสาสมัคร และเช่นเดียวกับ B814 ถูกปิดใช้งานโดยอีเทอร์