ความก้าวหน้าครั้งสำคัญเกิดขึ้นโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกัน จอห์น เอนเดอร์ส โทมัส เวลเลอร์ และเฟรเดอริก ร็อบบินส์ ซึ่งในปี พ.ศ. 2492 ได้พัฒนาเทคนิคการเพาะเลี้ยงเซลล์บนพื้นผิวแก้ว เซลล์อาจติดเชื้อไวรัสที่ทำให้เกิดโรคโปลิโอ (โปลิโอไวรัส) และโรคอื่นๆ ได้ (จนถึงเวลานี้ เชื้อไวรัส ไวรัสโปลิโอสามารถเติบโตได้เฉพาะในสมองของลิงชิมแปนซีหรือไขสันหลังของลิงเท่านั้น) การเพาะเลี้ยงเซลล์บนพื้นผิวแก้วเปิดทางให้ระบุโรคที่เกิดจากไวรัสโดยผลกระทบต่อเซลล์ (ผลกระทบต่อเซลล์มะเร็ง) และ โดยการปรากฏตัวของแอนติบอดีในเลือด การเพาะเลี้ยงเซลล์นำไปสู่การพัฒนาและการผลิตวัคซีน (การเตรียมการที่ใช้ในการสร้างภูมิคุ้มกันต่อโรค) เช่น วัคซีนโปลิโอไวรัส