ความจำเป็นในการจัดหาแหล่งน้ำจากแหล่งที่อยู่ห่างไกลเป็นผลมาจากการเติบโตของชุมชนเมือง หนึ่งในระบบขนส่งน้ำโบราณที่โดดเด่นที่สุดคือสะพานส่งน้ำที่สร้างขึ้นระหว่างคริสตศักราช 312 ถึง 455 ทั่วจักรวรรดิโรมัน ผลงานที่น่าประทับใจเหล่านี้บางส่วนยังคงอยู่ งานเขียนของ Sextus Julius Frontinus (ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าดูแลท่อส่งน้ำของโรมันในปี ส.ศ. 97) ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการออกแบบและก่อสร้างท่อส่งน้ำหลัก 11 แห่งที่ส่งน้ำให้กับกรุงโรม ท่อส่งน้ำแบบโรมันโดยทั่วไปยื่นออกมาจากพื้นที่เลี้ยงน้ำพุ ทะเลสาบ หรือแม่น้ำที่อยู่ห่างไกล รวมถึงช่องทางใต้ดินและบนดินหลายชุด ที่ยาวที่สุดคือ Aqua Marcia ซึ่งสร้างขึ้นในปี 144 ก่อนคริสตศักราช แหล่งที่มาอยู่ห่างจากกรุงโรมประมาณ 37 กม. (23 ไมล์) น้ำ อย่างไรก็ตาม ตัวสะพานส่งน้ำมีความยาว 92 กม. (57 ไมล์) เนื่องจากต้องคดเคี้ยวไปตามแนวพื้นดินเพื่อรักษาการไหลของน้ำให้คงที่ เป็นเวลาประมาณ 80 กม. (50 ไมล์) สะพานส่งน้ำอยู่ใต้ดินในคูน้ำที่มีหลังคาคลุม และเฉพาะช่วง 11 กม. (7 ไมล์) สุดท้ายเท่านั้นที่ลากสะพานลอยขึ้นเหนือพื้นบนตู้ อันที่จริง ความยาวรวมกันส่วนใหญ่ของท่อส่งน้ำที่ส่งไปยังกรุงโรม (ประมาณ 420 กม. [260 ไมล์]) สร้างเป็นคูหรืออุโมงค์ที่มีหลังคาคลุม เมื่อข้ามหุบเขา สะพานส่งน้ำได้รับการสนับสนุนโดยอาร์เคดซึ่งประกอบด้วยสะพานหินแกรนิตขนาดใหญ่ตั้งแต่หนึ่งชั้นขึ้นไปและซุ้มโค้งที่น่าประทับใจ