ríma (ภาษาไอซ์แลนด์: “rhyme”) พหูพจน์ rímur, versified sagas หรือตอนจาก the sagas เป็นรูปแบบของการดัดแปลงที่ได้รับความนิยมในไอซ์แลนด์ตั้งแต่ศตวรรษที่ 15หนึ่งในสามประเภทของกวีนิพนธ์ไอซ์แลนด์ยุคแรกที่ได้รับความนิยม (อีกสองประเภทคือการเต้นรำและเพลงบัลลาด) rímur ถูกผลิตขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 ถึงศตวรรษที่ 19 พวกเขาผสมผสานรูปแบบเมตริกตอนจบที่ได้รับจากเพลงสวดภาษาละตินเข้ากับเทคนิคการนับพยางค์ การสัมผัสอักษร และการสัมผัสภายในที่ใช้โดยกวีในราชสำนักนอร์สรุ่นก่อนๆ นั่นคือ สกาลด์ ริมูร์ยังคงใช้ถ้อยคำที่ซับซ้อนของกวีนิพนธ์สคาลดิก แต่ในรูปแบบตายตัว ราวกับว่าความหมายดั้งเดิมของคำคุณศัพท์ที่ซับซ้อนได้สูญหายไป rímurส่วนใหญ่เป็นเรื่องเล่าขนาดยาวตามประเพณีพื้นเมืองหรือความรักต่างประเทศ ป้ายทะเบียนรถ บ่อยครั้งที่เทพนิยายร้อยแก้วขนาดยาวถูกดัดแปลงเป็นวงจรของริมูร์ ríma ตัวแรกหรือตัว rímur ทั้งหมดนำหน้าด้วย mansöngr (แต่เดิม mansöngr เป็นบทกวีรักในราชสำนัก แต่ต่อมาได้กลายเป็นเรื่องทั่วไปมากขึ้น บางครั้งดูเหมือนว่าเป็นการอุทิศให้กับผู้มีพระคุณหรือแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องราว) แม้ว่า rímur มีคุณภาพทางวรรณกรรมไม่สูงนัก แต่ rímur มีความสำคัญต่อการรักษาพจน์สคาลดิกและ เนื้อหาของเทพนิยายที่สาบสูญ