การประมาณอุบัติการณ์ของการบาดเจ็บที่ไขสันหลังจะแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับประเทศและรูปแบบการรายงาน อัตราอุบัติเหตุทั่วโลกประจำปีของการบาดเจ็บที่ไขสันหลังมีตั้งแต่ 15 ถึง 40 รายต่อประชากรหนึ่งล้านคน ตามการประมาณการของสมาคมโรคอัมพาตขาแคนาดา ในแต่ละปีจะมีผู้ป่วยรายใหม่ประมาณ 35 รายต่อล้านประชากรในแคนาดา จากผู้ป่วยโรคอัมพาตขาและอัมพาตขารายใหม่ 12,000 รายที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาในแต่ละปี ผู้ป่วย 4,000 รายเสียชีวิตก่อนถึงโรงพยาบาล ผู้ชายได้รับบาดเจ็บบ่อยกว่าผู้หญิงถึง 4 เท่า และประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่ได้รับบาดเจ็บมีอายุระหว่าง 16 ถึง 30 ปีการสูญเสียการทำงานทางกายภาพอาจส่งผลกระทบต่อความสามารถของบุคคลในการบรรลุความเป็นอิสระทางเศรษฐกิจหลังจากได้รับบาดเจ็บที่ไขสันหลัง รอยฟกช้ำ บุคคลอาจประสบกับข้อจำกัดในความสามารถในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคม เนื่องจากสิ่งกีดขวางทางสถาปัตยกรรม (เช่น อาคารที่เข้าถึงได้ด้วยบันไดเท่านั้น) และสิ่งกีดขวางที่เกิดจากทัศนคติเชิงลบหรือการป้องกันที่มากเกินไปของคนที่มีสุขภาพดีและไม่ได้รับบาดเจ็บต่อผู้ที่มีอาการบาดเจ็บที่ไขสันหลัง ในกรณีที่การกลับคืนสู่สังคมของเหยื่อบาดเจ็บไขสันหลังที่อายุน้อยไม่สามารถทำได้ ทั้งเหยื่อและสังคมต้องทนทุกข์ทรมาน คนแรกถูกกีดกันไม่ให้เพิ่มพูนชีวิตของเขาผ่านการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม และอย่างหลังสูญเสียเงินบริจาคของบุคคลนั้นและต้องเสียค่าใช้จ่ายจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับการดูแลตลอดชีวิตของบุคคลนั้น