ปลูกมะเขือเทศในกองหิน ต้นสูงเท่ากับตึก 2 ชั้น ได้ผลผลิตไม่น้อยกว่า 200 ผลต่อต้น

โดยที่ใบจากโคนต้นจรดปลายยอดยังคงความเขียวสดทั้งต้น ไม่เหลืองซีด ไม่หลุดร่วง ไม่โรยรา

เกษตรกรที่เคยปลูกมะเขือเทศคงไม่เชื่อแน่ว่า ในโรงเรือนเพาะปลูกแห่งนี้สามารถปลูกมะเขือเทศได้สูงเท่ากับตึก 2 ชั้น ให้ผลผลิตกว่า 200 ผลต่อต้น โดยที่ใบแรกๆที่โคนต้นยังคงความเขียวสดยึดติดลำต้นไม่หลุดร่วง ไม่โรยรา ถ้าไม่เชื่อ ก็เชิญตามมาพิสูจน์กัน

สารเพอร์ไลต์นั้นเป็นหินแร่ชนิดหนึ่งที่มีน้ำหนักเบา เนื่องจากมันได้ผ่านการขยายพองตัวออกเหมือนกับเมล็ดข้าวโพดที่ได้รับความร้อยแล้วระเบิดออกเป็นป๊อปคอร์น นั่นแหละ คุณสมบัติหลักนั้นคือมีน้ำหนักบา มีรูพรุนเล็กๆจำนวนมาก ระบายน้ำได้ดี สามารถอุ้มน้ำได้ประมาณ 70 % ผู้ที่สนใจใคร่รู้ว่า เพอร์ไลต์ คืออะไร สามารถเข้าไปศึกษารายละเอียดได้ที่

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B9%84%E0%B8%A5%E0%B8%95%E0%B9%8C

เนื่องจากผู้คนส่วนใหญ่ไม่ใคร่ได้สัมผัสกับแร่หินนี้เท่าไร (แม้แต่เกษตรกรก็เถอะ) เมื่อไปสอบถามว่า เพอร์ไลต์ คืออะไร จึงได้รับฟังตำตอบชวนขำที่คาดคิดไม่ถึง

เด็กน้อยตอบว่า ผมยังไม่เคยกินเลยฮับ ไอ้เพอร์ไลต์นี่น่ะ (ฮา)

เด็กโตหน่อยตอบว่า น่าจะเป็นไข่มุกที่บดละเอียดแล้ว เติมเกลือลงไปหน่อยนะ ผมว่า

วัยรุ่นผู้นี้คาดเดาเอาด้วยความเข้าใจผิด เนื่องจาก เพอร์ไลต์ในภาษาจีนนั้นเรียกว่า เจินจูเหยียน 珍珠岩ซึ่งคำว่า เหยียน (岩) ไปพ้องกับเสียงกับคำว่าเกลือ 盐 (อ่านว่าเหยียนเหมือนกัน แต่คนละความหมาย อักษรสองตัวแรกอ่านออกเสียงว่าเจินจู แปลว่าไข่มุก ส่วนคำว่า เหยียน ตัวสุดท้ายนั้นแปลว่า หิน หรือภูเขาหินก็ได้  หนุ่มน้อยผู้นี้เลยเหมาเอาความหมายตามเสียงอ่านซะเลย (ก็ถูกต้องอยู่นะน้อง)

ส่วนน้าสาวคนนี้ ตอบไปคนละเรื่องเลยว่า ที่บ้านเลี้ยงหอยตัวหนึ่ง ภายในเปลือกหอยจึงเกิด

ไข่มุกขึ้นมาเม็ดหนึ่ง (คุณน้าครับ เราคุยกันเรื่องอะไรกันครับ)

ส่วนสาวเจ้านางหนึ่งตอบว่า เอามาให้อิฉันดูหน่อยได้ไหม ? (คือว่า ยังไม่เคยเห็นอ่ะ ดูแล้วเห็นแล้วอาจจะตอบได้นะจ๊ะ)

ฉากถัดมาก็เป็นการแนะนำให้รู้จักกับ เพอร์ไลต์ และ อินทรียวัตถุ ที่ใช้ในการปลูกพืชไร้ดิน (กองสีขาวคือเพอร์ไลต์ กองสีดำคืออินทรียวัตถุ) แต่อาจารย์หลิวเลือกใช้แต่ เพอร์ไลต์ เพียงอย่างเดียว ไม่ใช้อินทรียวัตถุที่มีธาตุอาหารพืชผสมเจือปนอยู่ ถ้าเช่นนั้นต้นมะเขือเทศที่ปลูกโดยให้ผลผลิตสูงถึงปานนั้น ได้รับอาหารมาจากไหนกันเล่า พืชมันต้องกินต้องดื่มเหมือนกันนะ สารเพอร์ไลต์นั้น เมื่อผ่าความร้อนสูงๆมาแล้วก็จะระเบิดพองตัวออก ทำให้มีน้ำหนักเบา และมีช่องว่างอากาศเล็กๆจำนวนมาก (ให้ดูข้อมูล เพอร์ไลต์จาก วิกิพีเดีย) ซึ่งจะสามารถดูดซับน้ำไว้ได้จำนวนหนึ่ง ประมาณ 70 %

ไม่ต้องบอกนะครับว่าเป็นผลมะเขือเทศคนจีนเรียก

ฟานเฉีย (番茄) หรือถ้าเรียกให้ไพเราะหน่อยว่า

ซีหงสื้อ (西红柿) ก็ได้เช่นกัน (ลูกพลับแดงตะวันตก)

มะเขือเทศผลนี้เป็นพันธุ์พิเศษครับ

การปลูกมะเขือเทศในดิน เมื่อเติบโตได้ความสูงเมตรกว่าๆ ใบล่างไล่จากโคนต้นก็พลันเหลืองซีด พาให้ต้นทรุดโทรมไป จึงทำให้เติบโตได้ไม่เต็มที่ตามอายุขัยที่แท้จริงของมัน (เรียกว่าตายก่อนวัยก็ได้นะจ๊ะ) สาเหตุหลักสำคัญที่เราละเลยไปก็คือ รากขาดอากาศหายใจครับ (ออกซิเจนไม่เพียงพอ) เมื่อเป็นดั่งนี้จึงทำให้ระบบรากที่ควรจะพัฒนาต่อไปได้อีกต้องยั้งหยุดขาดตอนลง ทำให้ขาดน้ำขาดอาหารที่จะไปเลี้ยงลำต้นและผล จึงทำให้ต้นโตไม่ได้เต็มที่ตามศักยภาพของมัน ผิดกับมะเขือเทศที่ปลูกใน เพอร์ไลต์ ที่มีอากาศจัดจ่ายให้อย่างเหลือเฟือ ดังนั้น

อย่ามองข้ามอากาศธาตุในดิน มันทรงความสำคัญมาก มากจนกระทั่งต้นมะเขือเทศเติบโตสูงชะลูดได้ 5 เมตรเศษ จะเห็นว่าใบทั้งหมดก็คงยึดติดคาต้นเขียวขจีตั้งแต่โคนต้นจรดปลายยอดโน่น ผลผลิต 200 ผลจึงเป็นเรื่อง ธรรมด๊าธรรมดา (นี่คือความชาญฉลาดที่เรียนรู้แล้วสามารถนำมาประยุกต์ใช้งานใช้ประโยชน์ได้) คงมีคำถามตามมาว่า แล้วมะเขือเทศจะได้แร่ธาตุอาหารมาจากไหนเล่าครับ ตรงนี้ตอบได้ไม่ยาก ก็มาจากน้ำยังไงเล่าครับ น้ำที่มีแร่ธาตุอาหารครบถ้วนตามความต้องการของแต่ละช่วงของการเจริญเติบโต ละลายไปพร้อมกับน้ำทางท่อน้ำพีวีซีสีดำที่เสียบติดกับหัวจ่ายน้ำที่มีลักษณะเหมือนกับเข็มเล่มใหญ่ปักลงไปในวัสดุปลูกเพอร์ไลต์ นั่นเอง

ภาชนะที่อาจารย์หลิวใช้บรรจุวัสดุปลูกนั้นแตกต่างจากภาชนะปลูกที่ใช้กันทั่วไป จะสังเกตเห็นได้ว่า มีขาสูงกว่า ด้านใต้ของภาชนะนั้นมีรูอยู่ตรงกลาง ซึ่งออกแบบมาให้สารละลายอาหารพืชส่วนเกินระบายลงท่อพีวีซีที่วางไว้ด้านล่าง ไหลกลับไปสู่บ่อพักเก็บ เพื่อนำกลับมาหมุนเวียนใช้ใหม่ ไม่ปล่อยสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์ ซึ่งปริมาณน้ำที่ประหยัดได้นี้คิดคำนวณแล้วไม่น้อยกว่า 50 %เลยทีเดียว ดูรากจากที่ดึงขึ้นมาจากภาชนะปลูก อู้ฮู รากหนาแน่นจริงๆนะเนี่ย

ความลับอีกอย่างก็คือกระจกที่ใช้กางกั้นโรงเรือนนั้นเป็นกระจกพิเศษ ไม่ได้เป็นกระจกใสเรียบที่ใช้กับโรงเรือนเพาะชำ –เพาะปลูกทั่วๆไป แต่เป็นกระจกใสที่มีผิวหน้าเป็นปุ่มปมเล็กๆ ทั้งนี้กระจกลักษณะที่ว่านี้สามารถกระจายแสงได้ดีกว่ากระจกใสธรรมดา เมื่อทิศทางของลำแสง (อาทิตย์) เปลี่ยนมุม จึงทำให้แสงแดดกระจายได้ทั่วถึง 360 องศา ทำให้ต้นมะเขือเทศได้รับแสงแดดทั่วทุกมุมใบ ทุกๆใบ จึงทำให้ขบวนการแสงสังเคราะห์เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว (นี่คือประเด็นที่เราพยายามบอกเกษตรกรว่า แสงแดดนั้นคงความสำคัญยิ่งต่อการเพาะปลูก แต่ในเมื่อปลูกในโรงเรือนเช่นนี้ไม่ได้ ก็ต้องใช้ทางเลือกทางอื่นที่จะช่วยขบวนการแสงสังเคราะห์เพิ่มขึ้น นั่นก็คือใช้สารชักนำพันธุกรรม นาซี 778)

มีตัวอย่างความสำคัญของแสงแดดที่ช่วยเพิ่มคุณภาพของผิวสีของผลไม้ นั่นก็คือแอปเปิล แอปเปิลสีนั้นปัจจุบันผลสีแดงทั้งผล เนื่องจากเกษตรกรจีนนั้น นำเอาแผ่นฟิล์มสีเงินสะท้อนแสง

ไปปูวางไว้ใต้ต้น แสงที่สะท้อนขึ้นไปมีผลทำให้สร้างสีแดงขึ้น ทำให้ผลแอปเปิลมีสีแดงสวยสดทั้งลูก

คราวหน้าจะนำเสนอ การปลูกมะเขือเทศในเขตุพื้นที่ทะเลทราย โดยขุดดินฮิวมัสที่ใช้ปลูกอยู่เดิมอก แล้วขนทรายเข้าแทนที่ ปลูกในกองทรายล้วนๆ ปลูกโดยไม่ต้องใช้ยาเคมี แต่ต้นเติบโตแข็งแรงงามดี ให้ผลผลิตที่มีคุณภาพเป็นก่ายกองมากกว่าที่ปลูกในดินที่มีฮิวมัสเสียอีก สนใจเรียนติดตามเรียนรู้เทคนิคดีๆแล้วนำไปปรับใช้นะครับ