ภาพวาดนารีผล จากจินตนาการในหนังสือวรรณคดี

ผลไม้วิเศษ เหรยินเซินกว่อ ในวรรณคดี ไซอิ๋ว ที่เพียงแค่ได้ดมกลิ่น ก็ทำให้อายุยืนยาว 360 ปี และหากได้กลืนกินพียงแค่ 1 ผล ก็ทำให้มีอายุยืนยาวถึง 47,000 ปี (พิมพ์ไม่ผิดนะครับ สี่หมื่นเจ็ดพันปี) แต่คุณจะมีวาสนาได้ลิ้มลองหรือเปล่า เพราะผลไม้นี้ใช้เวลา 3,000 ปีจึงจะออกดอกครั้งหนึ่ง และอีก 3,000 ปี จึงจะตกผล จากนั้นอีก 3,000 ปี ผลจึงจะสุกแก่เก็บกินได้ (เพราะกว่าออกดอก ติดผลผล กว่าผลจะสุกแก่ คุณก็ตายไปไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติแล้ว) แต่วันนี้คุณสามารถซื้อมากินได้แล้ว ด้วยเงินแค่ ผลละ 500 บาท เท่านั้นเอง ...... (แต่กินแล้วคงมีอายุอยู่ไม่ยืนยาวเหมือนในนิยายเป็นแน่ แต่จะได้สุขภาพที่ดีของร่างกายเป็นการตอบแทน และที่มีราคาแพงเกินเหตุนั้น คงเนื่องมาจากความแปลกใหม่ของผลมันเท่านั้นเอง)

นารีผลที่ทำเทียมขึ้นหลอกชาวบ้าน

มักกะลีผล (ทำเทียม) แล้วนำไปยึดติดกับต้นไม้

มักกะลีผล ที่ผลิตจากโรงงานพลาสติกในประเทศจีน
ตัวหนังสือนั้นคือชื่อโรงงาน ตัวเลขคือโทรศัพท์ที่ติดต่อได้

พระเสวียนจ้าง ที่วาดขึ้น ในบันทึกการเดินทางสู่ชมพูทวีป

พระถังซำจั๋ง

เข้าใจว่า หลายๆท่านคงรู้จัก มักกะลีผล (หรือที่เรียกกันว่า นารีผล) ซึ่งเป็นผลไม้ชนิดหนึ่ง ในวรรณคดีกล่าวไว้ว่าดังนี้ “ มักกะลีผลเมื่อสุกแล้ว จะกลายเป็นสาวงามอายุราว 16 ที่ศีรษะจะมีขั้วติดอยู่กับกิ่งไม้ นิ้วมือทั้ง 5 ยาวเท่ากัน ผมยาวสีทอง ตากลมโต คอเป็นปล้อง ไม่มีโครงกระดูก ส่งเสียงร้องได้เหมือนมนุษย์จริง ๆ มักกะลีผลอ่อนจะมีลักษณะเหมือนคนนั่งคู้เข่าอยู่ ต่อเมื่อผลขยายใหญ่ขึ้น ขาจะเหยียดออก เมื่อผลแก่โตเต็มที่จึงเหยียดตัวยืนตรงเหมือนคน บรรดาฤๅษี กินนร วิทยาธร คนธรรพ์ ที่ตัณหายังไม่เสื่อมคลายหายไปจากใจ  จะมาออชุมนุมกันที่โคนต้น เพื่อรอผลสุกแก่ ก็จะแย่งชิงปลิดออกจากขั้ว เอาไปเป็นภรรยาตน  ยื้อแย่งทำร้ายกันถึงตายก็มี  ผู้ที่เหิรเหาะได้ ก็เหาะเหิรขึ้นไปเก็บ ผู้ที่เหาะไม่ได้ก็ใช้ไม้สอย หรือปีนขึ้นไปเก็บ เมื่อได้มาแล้วก็จะนำไปยังที่อยู่อาศัยของตน ทะนุถนอมระแวดระวังอย่างดีมิให้ใครแย่งเอาไป แต่ เป็นที่น่าเศร้าเสียดายที่ว่า  มักกะลีผลนั้นมีชีวิตอยู่ได้เพียง 7 วัน ก็จะเน่าเปื่อยไป “ (คัดจากวิกิพีเดีย) เท่าที่ปรากฏเป็นข่าวเสมอมา ได้มีผู้คนอ้างว่าได้พบเห็นพืชผลอัศจรรย์ในตำนานมาแล้ว และบางรายก็ได้นำเอา ตัวอย่าง มาแสดงให้ดูด้วย ตัวขนาดฝ่ามือ คงเอามาใช้งานดั่งที่กล่าวไว้ไม่ได้ จากการสืบสอบพิสูจน์แล้ว ปรากฏชัดเจนว่า เป็นเรื่องโกหกพกลม ปั้นแต่งเอาทั้งเพ ถ้าต้องการจะดูของปลอมเหล่านี้ ไปเดินดูได้ครับที่ตลาดเช่าพระท่าเรือข้ามฟากท่าพระจันทร์ เห็นมีวางจำหน่ายกันอยู่หลายแผง
 (ขอประกาศชี้แจงบอกกล่าวไว้ ณ. ที่นี้เลยว่า หากใคร ผู้ใดต้องการ มักกะลีผล แบบใด ท่าไหน ขนาดเท่าไร โรงงานพลาสติกที่ประเทศจีนผลิตให้ท่านได้ตามสั่งครับ) ส่วนตำนาน ประวัติศาสตร์บันทึกการเดินทางไปแสวงบุญของหลวงพระจีน ถัง เสวียนจ้าง (唐玄奘 / พระถังซำจั๋ง)   เพื่อไปศึกษาพระธรรมในพุทธศาสนา ณ.ชมพูทวีป (อินเดีย) พร้อมทั้งได้อัญเชิญ พระไตรปิฎก กลับมายังประเทศจีน หนังสือบันทึกการเดินทางที่เขียนเอาไว้นั้นมีชื่อว่า ต้าถังซีโหยวจี้ (大唐西游记 / สัญจรตะวันตกของต้าถัง) ส่วนวรรณคดีที่อิงประวัติศาสตร์การเดินทางครั้งนี้ ชื่อว่า ซีโหยวจี้ (西游记) ที่คนไทยเรารู้จักกันดีในชื่อภาษาแต้จิ๋วว่า ไซอิ๋ว นั่นเอง (ชื่อเต็มยศครบถ้วนคือ ไซอิ๋วกี่ แต่พี่ไทยเราไม่เอาตัวสุดท้าย คงเป็นเพราะอ่านแล้วไม่ลื่นลิ้น ไม่สะดวกปากละกระมัง)

ที่เห็นนี่ไม่ใช่ตัวจริงของผมนะฮับ เขาเอาผมไปขังในครอบพลาติก
ทำร้ายจิตใจกันเกินไป เพื่อนผมในต้นเดียวกันไม่มีใครคบ
ผมเลย หล่าวหาว่าผม นอกคอกฮับ

รูปภาพแสดงถึงการทำ เหริยนเซินกว่อ จากลูกพีช

อันวรรณคดี ไซอิ๋ว เรื่องนี้ อิงเค้าโครงเรื่องจริงจากบันทึกการเดินทางของหลวงจีน ถังซำจั๋ง แล้วทำการ แต่งเติมเสริมเนื้อเรื่อง จากการสอดใส่ตัวละครต่างๆมากมาย เดินเรื่องไปในรูปแบบที่เราเรียกกันว่า ไซไฟ ในยุคปัจจุบันนี้นี่แหละ (มีอิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์ เหาะเหิรเดินอากาศ แปลงร่างได้เหมือนกับหุ่นยนต์ ทรานสฟอร์มเมื่อ นั่นแหละ) ตัวเอกในเรื่องก็คือ ลิงวิเศษ ที่ชื่อว่า เห้งเจีย (ตัวเอกมิยักกะใช่ พระถังซำจั๋งแฮะ) ที่ต้องโทษจากองค์เจ้าพระกวนอิม ที่ขึ้นไปอาละวาดบนสรวงสวรรค์ ต้องเดินทางปกป้องคุ้มครองพระถังซำจั๋ง ตลอดการเดินทาง ไป-กลับ จีน – อินเดีย พร้อมกับคู่หูลูกสมุนอีก 2 ตน (ปีศาจหมู ตือโป๊ยก่าย กับปีศาจทราย ซัวเจ๋ง ที่ต้องโทษจากสวรรค์เช่นกัน) ซึ่งต้องพบกับมารผจญ ปีศาจนานาชนิด (ดูแล้วสนุกสนานเหลือหลาย) ในตอนหนึ่งนั้น พระถังซัมจั๋ง ได้แวะพักที่สถานที่แห่งหนึ่ง สาวรับใช้ได้นำผลไม้วิเศษมาถวาย รูปลักษณะผลเหมือนเด็กน้อยนั่งขัดสมาธิ อันผลไม้ดังกล่าวนี้ ถ้าผู้ใดได้กลืนกินแล้ว จะทำให้มีอายุยืนยาว (เป็นดั่งยาอายุวัฒนะนั่นแล) แต่พระถังซำจั๋งได้ปฏิเสธไม่กล้าฉัน เนื่องจากเห็นว่ารูปร่างเป็นดั่งเด็กน้อย และเข้าใจว่าเป็นมนุษย์ (พระถังซำจั๋งนั้นถือศีลกินเจ) แต่แท้จริงแล้วผลไม้ที่ว่านี้เกิดจากต้นไม้จริงๆ เหมือนกับมักกะลีผล นั่นแล หากแต่แตกต่างกันที่ว่า มักกะลีผลนั้นเป็น สาวน้อยวัยกระเตาะ ไร้กระดูก รูปโฉมงดงาม รูปร่างขนาดเท่ากับมนุษย์ แต่ทว่าคงรูปมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 7 วัน ก็เสื่อมสลาย ( ทุกวันนี้ วิทยาการก้าวหน้าล้ำสมัย นักวิทยาศาสตร์สามารถ สร้างมักกะลีผลที่มีรูปลักษณ์ สวยงามไม่แพ้ดาราสาวชื่อดัง มีคุณสมบัติครบครันเหมือนดังนารีผล และยังมีรูปร่างคงทนอยู่ได้นาน สนองงานการได้ดั่งเช่นมักนารีผลอีกด้วย เสียแต่ว่าไม่มีชีวิตชีวา อาจจะส่งเสียงครวญครางได้ (คงต้องเป็นภาษาต่างประเทศเป็นแม่นมั่น) มักกะลีผลที่ว่านี้ มีจำหน่ายดาษดื่นทั่วไปทุกวันนี้ ไม่ต้องกระเสือกกระสนดั้นต้นไปค้นหาถึงป่าหิมพานต์ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอยู่แห่งหนตำบลใด สนใจอยากได้มาเชยชม ก็สืบค้น หาซื้อกันเองละกัน เพราะไม่สามารถบอกกล่าวได้ในที่นี้) แต่เรื่องราวที่จะบอกเล่าต่อไปในที่นี้ คือผลไม้ที่เอ่ยถึงในวรรณคดีเรื่อง ไซอิ๋ว ผลไม้ทารกน้อย เหรยินเซินกว่อ (人参果) นั่นเอง   ในเมื่อมักกะลีผลในวรรณคดีนั้น ไม่มีอยู่จริง หรือที่เอามาแสดงโชว์กันนั้น ก็ล้วนแต่เป็นของปลอมทั้งสิ้น หาใช่ของจริงไม่ แต่ถ้าบอกว่า ผลไม้เด็กน้อย ในวรรณคดี ไซอิ๋ว มีจริง คุณจะเชื่อไหมเอ่ย ? 

ผลนี้ผมทำขึ้นจากผลสาลี่ ด้วยกรอบพลาสติกครับ
(ของจริงไม่มี ผมก้อต้องทำเทียมขึ้น)

เชื่อ หรือ ไม่เชื่อ ก็ตามแต่ ผล เหรยินเซินกว่อ (人参果) ที่ว่านี้  ปัจจุบันที่ประเทศจีนได้มีการทำฟาร์มปลูกจำหน่ายกันขนานใหญ่ ราคาก็ไม่เบา ตก 500. 00 บาทต่อผล คนปลูกขายก็ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีในพริบตาเดียว (เพราะขายให้กับมหาชนชาวจีนที่มีอยู่กว่า พันสามร้อยล้านคน โดยมีนิยายเรื่อง ไซอิ๋วเป็นตัวกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น แถมสื่อต่างๆทั้งหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ต่างก็แห่เข้าไปทำข่าวออกอากาศ ไม่จำเป็นต้องทำการโฆษณาประชาสัมพันธ์ให้สิ้นเปลืองเงินทอง) เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เจ้าหน้าตาต้นตอของมันเป็นเช่นไร ต้นพันธุ์ได้มาจากแหล่งใด หากจะบอกเล่ากันแล้ว มันเป็นเรื่องออกจะเหลือเชื่อเอามากๆทีเดียว ก่อนที่จะเล่าให้ฟัง ให้เปิดเข้าไปดูวิดีโอคลิป ซัก 2 ตัวอย่าง แล้วค่อยจาระไนความเป็นมาเป็นไปให้ฟัง คลิกเข้าไปเลยที่

http://www.tudou.com/programs/view/Rhmcv0r58mA/

หนุ่มสติเฟื่อง

เป็นคลิปเนื้อเรื่องบอกเล่าถึงความเป็นมาของต้น เหรยินเซินกว่อ จากการผสมเพาะพันธุ์ของหนุ่มสติเฟื่อง นามว่า เฉิงขุย (程魁) จากเนื้อหาเรื่องราวที่เคยอ่านจากหนังสือ และดูจากภาพยนตร์ เรื่อง ไซอิ๋ว ที่ฝังใจในวัยเด็กเกี่ยวกับผลไม้วิเศษ เหรยินเซินกว่อ ทำหนุ่ม เฉิงขุยเกิดความมุ่งมั่นตั้งใจอย่างแรงกล้า ที่จะค้นหาต้นไม้ที่ให้ผลเหมือนดังในเรื่องไซอิ๋วให้จงได้ จนพ่อแม่ ครอบครัวเป็นห่วงว่าจะหมกมุ่นจนเสียสติ จึงตกลงใจนำตัวไปทำการตรวจรักษาที่โรงพยาบาล และหมอได้ลงความเห็นว่า เจ้าหนุ่มเหน้าซินตึ๊งรายนี้ มีอาการสติฟั่นเฟือนเข้าขั้นระดับ 2 และถูกกักตัวไว้ เพื่อทำการรักษาอาการป่วยที่โรงพยาบาลแห่งนี้ แต่ความมุ่งมั่นนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะกักขังเจ้าหนุ่มสติเฟื่องเอาไว้ได้ เจ้าหนุ่ม ได้หนีออกจากโรงพยาบาล ไปยังโรงเรือนเพาะชำที่ตนเองสร้างขึ้นสำหรับปลูกต้นพืชที่คิดว่าน่าจะเป็นต้นผลไม้เด็กน้อย แต่มันไม่มีแววปรากฏให้เห็นเป็นจริงเลยแม้แต่น้อย จึงได้เดินเข้าไปในป่าลึกที่ไม่เคยมีผู้คนเข้าไปมาก่อน เพื่อค้นหาต้นไม้วิเศษดังกล่าว จะว่าเป็นโชค หรือปาฏิหาริย์ก็เหลือที่จะคาดเดา ได้พบต้นไม้ที่เข้าใจว่าน่าจะเป็นพันธุ์ไม้ตระกูลมะเขือ จึงได้ขุดกลับมาปลูกขยายพันธุ์ที่โรงเรือนเพาะปลูก เฝ้าฟูมฟักดูแลรักษา จนกระทั่งเติบใหญ่ และแทงดอกมาให้เห็น แต่ทว่าดอกนั้นหาติดผลไม่ สุดท้ายจึงไปเก็บเอายอดน้ำเต้ามาทำการเสียบยอดบนต้นตอมะเขือที่ปลูกเอาไว้ ยังกะนิยาย เจ้าต้นไม้ที่เสียบยอดนั้น ออกดอกติดผลจำนวนมาก และที่อัศจรรย์ก็คือ ผลของมันเมื่อแก่เต็มที่แล้ว ปรากฏว่ามีลักษณะเหมือนเด็กน้อยนั่งขัดสมาธิ ปลายผลที่เรียวแหลมนั้นเมื่อผลแก่ก็อ้วนใหญ่ แลกลมป้านขึ้น มีร่องเหมือนขาขัดกัน มีตา มีหู มีจมูก มีปาก และยังมีสะดืออีกด้วย มีพร้อมทั้งแขนทั้ง 2 ข้าง เป็นที่ประหลาดใจไม่หยอก ถ้าใครได้เห็นแค่ สาม- สี่ ผล ก็คงเข้าใจว่า เป็นการบรรจงทำขึ้น โดยใช้กรอบครอบในขณะเป็นผลอ่อน เมื่อผลโตขึ้นก็จะมีรูปร่างตามกรอบที่ครอบบังคับเอาไว้ดังที่ทำกับผลสาลี่ และผลลูกพีช (ดังภาพ) แต่ทว่า เจ้าผล เหรยินเซินกว่อวา ที่ว่านี้ ปลูกกันเป็นสิบๆไร่ ที่ให้ผู้คนเข้าไปพิสูจน์ดูให้เห็นกับตาอย่างชัดเจนจะจะ มีสื่อหนังสือ และโทรทัศน์เข้าไปถ่ายนำเสนอกันอย่างเอิกเกริก มันคงเป็นเรื่องเสกสรรปั้นแต่ง โกหกพกลมไม่ได้แน่ๆ (แต่สิ่งที่เป็นปริศนา ก็คือ การนำเอายอดน้ำเต้ามาเสียบบนต้นตอมะเขือ แล้วได้ผลไม้เหมือนดังนิยายนี่สิ คงไม่ต้องด้วยเหตุผลความเป็นจริงทางวิชาการอย่างแน่นอน หรืออาจจะ เป็นการสร้างเรื่องบิดเบือนปกปิด เบี่ยงเบนความจริงไม่ให้ผู้คนเข้าถึงความจริงเสียมากกว่า แต่ถึงอย่างไรก็ตาม มันก็มีต้นไม้ที่ให้ผลเช่นนั้นจริงๆ นี่สิ จึงเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเหลือแสน มันเป็นไปได้อย่างไร ?)   

    http://www.tudou.com/programs/view/97_5YBPzJD8/?fr=rec1&FR=LIAN&refid=1026fdad7d4e9e71

คลิปชุดนี้ เป็นการเสนอข่าวของสถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่ง ที่ถ่ายทำนำเสนอให้เห็นความเป็นจริง และเป็นที่ฮือฮาสนใจของผู้คนทั่วทั้งประเทศ  มิใช่การปั้นแต่ง หลอกลวงชาวบ้านเหมือนที่ผ่านๆมา

สวีทกันจริงๆคู่นี้

พิศดูดีๆ จริง หรือ ปลอม

อัน เหริยนเซินกว่อ นี้มักจะเรียกกันว่า เหริยนเซินกว่อวา (人参果娃) เพราะคำว่า วา นั้น หมายถึงเด็กทารก หรือเด็กน้อย (ตุ๊กตาเด็กเล่น เรียกกันว่า วาวา 娃娃 ) ไม้นี้มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Ginseng Fruit ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Solaceae muricatum ผลธรรมดาปกติทั่วไป มีลักษณะกลมรีเหมือนผลมะเขือไข่เต่า ไม่มีรูปลักษณ์เหมือนดั่งเด็กน้อย เหรยินเซินกว่อ  ผลมีคุณค่าทางอาหารสูง จากการวิเคราะห์ของหน่วยงานรัฐบาล พร้อมทั้งมอบหนังสือเป็นเกียรติบัตรรับรองมาให้พร้อมสรรพ  ผลของมันมีไขมันและมีน้ำตาลน้อย มีไวตามิน C สูง มีโปรตีนที่ประกอบไปด้วยกรดอะมิโนถึง 19 ชนิด มีแร่ธาตุ แคลเซียม แมกนีเซียม และซีลีเนียมสูง รวมทั้งแร่จุลธาตุที่จำเป็นต่อร่างกายสิบกว่าชนิด มีคุณสมบัติในการต่อต้านมะเร็ง ต้านทานการเสื่อมโทรมของเนื้อเยื่อร่างกาย ปรับลดความดัน ลดน้ำตาลในเลือด ลดการอักเสบ เชื่อกันว่าเป็นผลไม้รับประทานเพื่อเสริมความงามได้อย่างดี ถึงแม้ว่า เจ้าผลไม้ดังกล่าว จะไม่มีคุณสมบัติที่วิเศษเหมือนในนิยาย ไซอิ๋ว ก็ตาม (ยาอายุวัฒนะที่ทำให้อายุยืนยาว) แต่ประเด็นที่น่าประหลาดใจก็คือ เหตุไฉนมันจึงให้ผลที่เหมือนดังในนิยายปรัมปราได้เช่นนี้ ?

ผลเหริยนเซินกว่อพันธุ์ปกติธรรมดา ที่ผลมีลายสีม่วง

ดอกที่เหมือนกับดอกมะเขือ

ผลเหริยนเซินกว่อ ติดห้อยสลอนบนต้นที่ปลูกเรียงเป็นแถวในโรงเรือน

ในวรรณคดีเรื่อง ไซอิ๋วกี่ (西游记) บทที่ 24 บรรยายว่า ณ.ขุนเขา ว่านโซ่ว (เทือกเขาอายุยืน) ที่หมู่บ้าน อู่จวงกวน มีต้นเหรยินเซินกว่อ อยู่ต้นหนึ่ง ผลของมันมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า ฉ่าวฮว๋านตาน (草还丹) สามพันปีผลิดอกครั้งหนึ่ง สามพันปีจึงจะติดเป็นผล และอีกสามพันปีถัดมาผลจึงจะแก่สมบูรณ์ เริ่มนับจากต้นยันท้าย กินเวลาร่วมหมื่นปี จึงจะได้ลิ้มชิมลอง และในหนึ่งรอบการการเกิดผลนั้น ติดผลแค่ 30 ผลเท่านั้น รูปลักษณ์ของผลนั้น เหมือนดั่งเด็กทารกน้อยที่อายุยังไม่เต็ม 3 วัน แขนขา 4 ข้างครบบริบูรณ์ อวัยวะสัมผัสทั้ง 5 ครบครัน (คิ้ว ตา หู จมูก ปาก) หากมีวาสนาได้ดมกลิ่น ก็ทำให้มีอายุยืนถึง 360 ปี  กินเพียง 1 ผล จะมีอายุยืนยาวถึง 47,700 ปี  แต่ถ้าตกถึงพื้นเมื่อไร ก็จะหายวับไปทันที ส่วนหนังสืออีกเล่มหนึ่งเขียนเอาไว้ว่า ต้นเหรยินเซินกว่อ งอกอยู่บนก้อนหินสี่เหลี่ยมก้อนใหญ่ มีกิ่งก้านสีแดง ใบสีเขียว ออกผลเป็นเด็กตัวน้อยๆ ขนาดประมาณ 6-7 นิ้ว ยามพบเห็นผู้คนก็ขยับแขน –  ขา ส่งยิ้มให้ทั่ว ส่วนหัวนั้นเป็นขั้วยึดติดกับกิ่ง เด็ดเมื่อไร ตายลงเมื่อนั้น

ตามข้อมูลทางพฤกษศาสตร์ (จีน) นั้น กล่าวว่า เหรยินเซินกว่อ ชื่อดั้งเดิมของมันเรียกกันว่า เซียงกว่อเฉีย (香瓜茄 แปลว่า มะเขือแตงหอม ชื่ออื่นๆที่เรียกกันก็มี เซียนกว่อ เซียงเอยี่ยนหลี เอยี่ยนกว่อ ฉางโซ่วกว่อ เฟิ่งกว่อ (仙果、香艷梨、艷果、长寿果、凤果) เป็นไม้ผลที่ใช้รับประทานบำรุงร่างกาย มีแหล่งปลูกเป็นล่ำเป็นสันเป็นอุตสาหกรรมที่ เมืองอู่เวย (เมืองเมืองหนึ่งในมณฑลกานสู เป็นสายพันธุ์ที่ผลของมันเป็นรูปกลมรีปกติ มิได้มีรูปลักษณ์ผลเป็นเช่นเด็กทารกน้อยแต่อย่างใด) เป็นพืชใบเลี้ยงคู่  ประเภทไม้ล้มลุกในตระกูลมะเขือ อายุยืนประมาณ 2 ปี ผลกลมรีคล้ายหัวใจคน เมื่อสุกสีผิวออกเป็นสีเหลืองทอง เนื้อฉ่ำน้ำ กรอบ มีรสอมหวาน ไม่เปรี้ยวไม่ฝาด

ภาพสมมุติ ผลเหรยินเซินกว่อ ที่มีรูปลักษณ์
เหมือนเด็กทารก แล้วคุณจะกินลงหรือไม่ ถ้ามันเกิดจากต้นพืชจริงๆ

เหล้าโสมเด็ด เหรยินเซิลกว่อ

ผลเหรยินเซินกว่อ ในกล่องสวยงาม

กล่าวกันว่า พืชชนิดนี้มีแหล่งกำเนิดที่ อเมริกาใต้ แต่เวลานี้ พืชสายพันธุ์นี้ได้กลายพันธุ์ไปอย่างไม่นาเชื่อ ที่ถูกปรับปรุงให้ผลมีรูปลักษณ์เหมือนเด็กทารก ดั่งผลไม้วิเศษในวรรณคดี ไซอิ๋ว โดยไม่ผิดเพี้ยน คุณอธิบายได้ไหม ช่วยตอบหน่อยเถอะ (ผมก็งงเหมือนกัน)

บอกกล่าวท้ายบท จากอิทธิผลของนิยายเรื่อง ไซอิ๋ว การเกิดขึ้นของ เหรินเซินกว่อ สร้างความฮือฮา ประหลาดใจให้แก่ชนชาวจีนเป็นยิ่งนัก แม้ราคาสูงถึงผลละ 500 บาท ก็ยอมควักกระเป๋าซื้อมาเชยชม ทำให้เจ้าหนุ่มสติเฟื่องพลิกผันเป็นมหาเศรษฐีภายในพริบตา ถึงกับลงทุนสร้างประตูเมือง และรูปสลักเหมือนดังในนิยาย  ไซอิ๋ว ขยายพื้นที่ปลูกออกไปอีกหลายร้อยหมู่ (2.4 หมู่ เท่ากับ 1 ไร่) และสร้างตัวละครเพิ่มเติมขึ้นเรื่อยๆ คาดว่าอีกหน่อยก็จะเป็นแหล่งท่องเที่ยว ไซอิ๋วกี่ เป็นแน่ อีกทั้งยังมีผู้มาขอร่วมลงทุนแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์อื่นๆหลายอย่าง เช่นเหล้าดองโสมเด็กน้อยเอย เครื่องดื่มโสมเด็กน้อยเอย และ ฯลฯ เรียกว่า เกาะกระแสสร้างธุรกิจทันควัน หัวเซ็งลี้ จริงๆเลยนะ จะบอกไห่

รากโสม

ใบ - ดอกโสม

นี่คือผลของโสม ที่เราเข้าใจกันทั่วไป

หมายเหตุ :

เหรยินเซิน 人 参   หมายถึงโสมอันเป็นสมุนไพรที่ชาวจีนนิยมกินเพื่อบำรุงสุขภาพ กว่อ 果    หมายถึงผล รวมความแล้วก็หมายถึงผลของต้นโสมนั่นเอง แต่เมื่อพูดถึง เหรยินเซินกว่อ แล้ว จะหมายถึง ผลไม้เด็กน้อย มิได้หมายถึงผลของต้นโสมแต่อย่างใด เพราะปกติแล้วจะไม่นิยมปล่อยให้ต้นโสมออกดอกจนกระทั่งพัฒนาไปเป็นผล เนื่องจากจะไปลดคุณค่าของรากโสมลง เมื่อต้นโสมออกดอกเต็มที่แล้ว ผู้ปลูกจะปลิดเด็ดดอกออกจากต้นมาใช้ประโยชน์แทน เพราะดอกโสมก็ยังอุดมด้วยสารที่มีประโยชน์ไม่ด้อยไปกว่ารากโสมมากน้อยสักเท่าไร ส่วนมากจะเอาไปผสมกับรากฝอยของต้นโสมทำชาโสมดื่มกินกัน

บทความที่แปลจากภาษาจีนเป็นภาษาไทยนี้ จะสังเกตพบเห็น คำภาษาไทยที่สะกดไม่เป็นไปตามหลักภาษาไทยให้ออกสำเนียง เสียง ได้ตรงตามภาษาจีน เช่น คำว่า คน (人) ที่เขียนสะกดในที่นี้เป็น เหรยิน นั้น เป็นเสียงที่ออกเสียงควบคล้ำกัน 2 เสียง คือ ร และ ย และคำว่า เอยี่ยน ก็ไม่ได้ออกเสียงว่า เอี้ยน หรือ เยี่ยน แต่ออกเสียงควบกัน 2 ตัว คือ ตัว อ. กับตัว ย. (ขีดเส้นใต้ที่ ร และ ย แต่เมื่อนำมาโพสท์ลงบนเว็บ แล้ว เส้นใต้นั้นบางครั้งก็ขาดหายไป โปรดเข้าใจตามนี้ด้วยนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าสอบตกภาษาไทยเหมือนนายกหญิงคนแรกของประเทศไทย (ไม่รู้ว่าจะภูมิใจ หรือหดหู่ใจดี)