คุณค่า คุณประโยชน์ของพืชชนิดหนึ่ง จากการวิจัยนำมาใช้ประโยชน์อีกด้านหนึ่ง ที่ยิ่งใหญ่และเหนือกว่าการนำมาผลิตเป็นน้ำมันเชื้อเพลิงทดแทน และนำมาผลิตเป็นสารอาหารให้ความหวานเพื่อสุขภาพ นั่นก็คือ การนำมาปรับปรุงสภาพพื้นที่ชายน้ำริมหาดที่มีความเค็มสูง ให้สามารถทำการเพาะปลูกพืชนานาชนิดได้ พืชที่มากด้วยอรรถประโยชน์ที่ว่านี้ก็คือ จวี๋อวี้ (菊芋) ชื่อภาษาอังกฤษคือ Jerusalem artichoke (ชื่อวิทยศาสตร์คือ Helianthus tuberosus) ซึ่งทางมหาวิทยาลัยขอนแก่นนำมาศึกษาวิจัย และให้ชื่อภาษาไทยว่า แก่นตะวัน โดยตั้งเป้าหมายหลักในการนำมาผลิตแอลกอฮอลเป็น เชื้อเพลิงเขียวเอทานอล (ethanol) แทนการผลิตจากข้าวโพดและมันสำปะหลังที่เป็นอาหารของมนุษย์และสัตว์โดยตรง แต่ทว่า วัตถุประสงค์นี้ไม่สามารถบรรลุถึงเป้าหมายดังที่ตั้งหวังเอาไว้ เนื่องจากต้นทุนการผลิตต่อหน่วยของแก่นตะวันนั้นสูงกว่า ข้าวโพดและมันสำปะหลังเกือบเท่าตัว สาเหตุเพราะผลผลิตต่อไร่นั้นค่อนข้างต่ำ อีกทั้งกระบวนกรรมวิธีการผลิตนั้น ยังไม่มีประสิทธิภาพที่ดีพอ ดังนั้น โครงการส่งเสริมให้ปลูกเพื่อผลิตเป็นเชื้อเพลิงทดแทนนั้น จึงไม่บรรลุผล ทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งที่เพาะปลูกในบ้านเราก็คือ ปลูกเป็นไม้ดอกไม้ประดับ และส่วนหนึ่งก็ปลูกเป็นสารสมุนไพร ผลิตเป็นสารทดแทนน้ำตาลสำหรับผู้ป่วยเป็นโรคเบาหวาน เพื่อควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดภายในร่างกายให้อยู่ในระดับปกติ

แต่ทว่า จวี๋อวี้ (แก่นตะวัน) ในประเทศจีนนั้น ได้มีการวิจัยนำมาใช้ประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่าการนำมาผลิตเป็นเชื้อเพลิงทดแทน หรือผลิตเป็นอาหารสารทดแทนน้ำตาล ซึ่งวัตถุประสงค์ทั้ง 2 รายการดังกล่าวมานั้น กลับกลายเป็นผลพลอยได้จากเป้าหมายใหม่ที่น่ายินดี นั่นก็คือ การนำมาปลูกเพื่อปรับปรุงฟื้นฟูสภาพของดินเค็มที่ไม่สามารถเพาะปลูกพืชเศรษฐกิจอื่นๆ ที่เอื้อประโยชน์ให้กับมนุษยชาติได้ อันพื้นที่ผืนดินเป็นกรด-ด่างที่มีความเค็มสูงนั้น ไม่ใช่มีแต่เฉพาะในประเทศจีนเท่านั้น แต่มีอยู่ทั่วทุกหัวระแหงทุกมุมโลกในหลายๆประเทศ ที่จำต้องปล่อยให้รกร้างไร้ประโยชน์ เพราะพืชทั่วไปไม่สามารถดำรงชีพเติบโตอยู่ได้ คงมีแต่วัชพืชที่ทนความเค็มบางชนิดเท่านั้นที่งอกงามมีชีวิตอยู่ได้ อีกทั้งการแก้ไข ฟื้นฟูให้สามารถปลูกพืชได้นั้น แม้จะกระทำได้ แต่ต้องใช้เงินทุนมหาศาล แต่ผลได้นั้น ไม่คุ้มค่าต่อการลงทุนลงแรง

ดอก-ใบ-จวี๋อวี้

ดูใกล้ๆ-ดอก---ใบ-สวยงามชวนชม

จากหลักการคัดเลือกทางธรรมชาติ พืชที่มีการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดีเท่านั้น จึงจะสามารถธำรงพันธุ์เจริญเติบโตในสภาพของดินเค็มได้ ดังนั้น ศาสตราจารย์  หลีว จ้าวผู่ (刘 兆普) จึงได้เลือกเอา จวี๋อวี้ มาทำการพัฒนาพันธุ์ให้มีขีดความสามารถทนทานต่อสภาพความเค็มในดินได้ และสามารถดูดซับเอาเกลือออกจากมวลดินได้อย่างมีประสิทธิภาพและน่าพอใจ และให้ชื่อสายพันธุ์ Jerusalem artichoke นี้ว่า หนานจวี๋ อีฮ่าว (เบอร์หนึ่ง / 南菊一号) ทั้งนี้ต้องใช้ความพยายามร่วม 20 ปี จึงประสบผลสำเร็จได้สายพันธุ์ที่สามารถปลูกในผืนดินเค็มได้ และสามารถแก้ไขดินเกลือได้ด้วยต้นทุนที่ต่ำ แต่ให้ผลประโยชน์ที่คุ้มค่าทวีคูณ กล่าวคือ นอกจากใช้ปลูกปรับปรุงดินแล้ว ผลผลิตที่เป็นหัวใต้ดินนั้น นำเอามาผลิตเป็นเชื้อเพลิงเขียว นำมาผลิตเป็นสารให้ความหวาน จากผืนดินที่แต่เดิมเพาะปลูกอะไรไม่ได้เลย กลับกลายเป็นพื้นที่ที่ปลูกพืชเศรษฐกิจอื่นๆได้เป็นอย่างดี

จากผลสำเร็จดังกล่าว สามารถนำไปสู่การปรับยกระดับความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของประชาคมโลก 3 ประการ
ประการแรกก็คือ เพิ่มทรัพยากรอาหารให้แก่ชาวโลกมากขึ้น (จากการเพิ่มผืนดินเพาะปลูกจากแหล่งดินเค็ม)
ประการต่อมา ลดวิกฤตการณ์ความขาดแคลนเชื้อเพลิงฟอสซิลในอนาคต (ใช้วัตถุดิบที่ไม่ใช่อาหารของคนและสัตว์ จากผืนที่ดินมีความเค็มสูงที่ปลูกพืชไม่ได้ โดยไม่ไปแย่งชิงพื้นที่ปลูกพืชชนิดอื่นๆ)
ประการสุดท้าย รักษาสภาพแวดล้อมโลก (ปรับปรุงผืนดินให้ปลูกพืชได้ เพิ่มพื้นที่สีเขียว ป่าไม้ให้กับโลกมากขึ้น)

ประเทศจีนมีผืนดินที่สภาพพื้นที่เป็นกรด- ด่างกว้างใหญ่ไพศาล มีส่วนที่เป็นเกลือตั้งแต่ 3 ในพันส่วนกระทั่งถึง 8 ในพันส่วนแตกต่างกันออกไปตามท้องถิ่น พื้นที่เหล่านี้ มีแต่พืชจำพวก cogon grass. phragmites communis. seep weed. เท่านั้นที่งอกเติบโตอยู่ได้ เนื่องจากประเทศจีนประสบกับภัยธรรมชาติอยู่เนืองๆ ส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ในด้านอาหารการกินของประชากรอย่างสาหัส จากการขยายตัวของประชากรและฐานการผลิตทางด้านอุตสาหกรรม ทำให้พื้นที่เพาะปลูกไม่สมดุลต่อสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นของประชากร ซึ่งจะมีผลกระทบต่อความมั่นคงของประเทศเป็นอย่างสูง

ด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจอย่างแน่วแน่ในการนำที่ดินรกร้างมีความเป็นกรด-ด่างที่กระจายอยู่ทั่วประเทศมาใช้ประโยชน์ เพื่อทำการเพาะปลูก โดยการชักน้ำจืดมาชำระชะล้างเอาเกลือออก หากแต่ทว่าหนทางดังล่าวเป็นการสิ้นเปลืองแรงงานและเงินทุนจำนวนมหาศาล แต่ให้ผลตอบแทนที่ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย

หัว-ที่เหมือนแง่งขิง

ผลผลิต

ดังนั้น หนานจวี๋ เบอร์ 1. จึงยังคุณประโยชน์ในการปรับเปลี่ยน ฟื้นผืนดินค็ม ให้กลับกลายเป็นผืนดินที่สามารถไถหว่านทำนาได้ จากการปลูก หนานจวี๋ฯ ที่ใช้กำลังและทุนทรัพย์ต่ำ ไม่ต้องใช้แรงงานไถพลิกฟื้นผืนดิน หนานจวี๋ฯ ที่สามารถดูดซับเอาเกลือที่ฝังตัวในมวลดินออกได้อย่างง่ายดาย จึงเป็นที่นิยมปลูกกันทั่วทั้งภาคอิสานของจีนเช่น มณฑลซานตง (山东) ซินเจียง (新疆) เจียงซู (江苏) ที่มีผืนดินเค็มที่กว้างใหญ่จำนวนมาก

ผืนที่ดินที่มีเกลืออยู่ 8 ในพันส่วนจำนวน 1 หมู่นั้น (0.42 ไร่) เมื่อทำการปลูก หนานจวี๋ฯ ไปแล้ว 1 ปี สามารถนำพาปริมาณเกลือออกจากมวลดินได้ 200 – 300 กิโลกรัม หลังจากปลูกไปแล้ว 2 ปี ดินผืนนั้นก็สามารถปลูกข้าว หรือพืชชนิดอื่นๆได้แล้ว เท่าที่ผ่านมา ในต้นปีที่ 3 ทำการปลูกข้าวที่ให้ผลผลิตได้ถึง 1,200 กิโลกรัมต่อไร่

จวี๋อวี่ฯ ที่ปลูกในผืนดินเค็มในช่วงที่เจริญเติบโตนั้น เกลือที่ฝังตัวในมวลดินนั้นจะถูกดูดซับไปสะสมในส่วนที่เป็นกิ่งก้านและใบของลำต้นเท่านั้น ส่วนที่เป็นหัวใต้ดินนั้น ไม่ปรากฏมีเกลือสะสมอยู่แต่อย่างใด เมื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตที่เป็นหัว (เหง้า) แล้ว ทำการขนย้ายลำต้น กิ่ง ก้าน ออกจากผืนที่ดิน (ไปใช้ประโยชน์อย่างอื่น เช่นใช้เป็นเชื้อเพลิง) ก็เท่ากับขนย้ายเอาเกลือออกไปด้วย

คุณประโยชน์ข้อถัดมาของ จวี๋อวี้ ก็คือ เป็นการเปิดศักราชใหม่ในการผลิดเชื้อเพลิงทดแทน (เอทานอล) ที่ใช้ต้นทุนต่ำ เป็นหนทางในการพัฒนาแหล่งหลังงานหมุนเวียนธรรมชาติอย่างกว้างขวางต่อไปในอนาคต 

พุ่มต้นระยะแรก

พุ่มต้นที่มีขนาดใบใหญ่-สีเขียวอ่อนในระยแรก

หยังเจียง (洋姜แปลว่า ขิงฝรั่ง) เป็นชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งของ เจรูซาเล็ม อะติโชค ในส่วนที่เป็นเหง้าของมันนั้น ประกอบไปด้วย น้ำตาล 13 เปอร์เซ็นต์ สูงกว่าน้ำตาลในข้าวโพดประมาณ 8 % อันปริมาณน้ำตาลสูง-ต่ำ มากน้อยของพืชแต่ละชนิดนั้น เป็นตัวกำหนดต้นทุนในการผลิตเป็นแอลกอฮอล (เอทานอล) ข้าวโพดเป็นธัญหารของมนุษ์และเป็นอาหารสัตว์ที่สำคัญ แต่จวี๋อวี้นั้นหาได้อาหารหลักของคนเราไม่ การปลูกพืชชนิดนี้ ก็มิได้แย่งชิงพื้นที่ปลูกพืชอาหารใดๆทั้งสิ้น นอกจากนั้น พืชชนิดนี้ยังมีกลิ่นไล่แมลงแฝงในตัวโดยธรรมชาติ ดังนั้นในช่วงเวลาของการปลูกนั้น ไม่จำเป็นต้องใช้สารเคมีป้องกัน กำจัดแมลงแต่อย่างใด ต้นทุนจึงไม่สูงไปกว่าข้าวโพด

คุณประโยชน์อันดับสามของ หนานจวี๋ เบอร์ 1 มิใช่ยังประโยชน์แก่ประเทศจีนเท่านั้น แต่ยังเอื้อประโยชน์แก่ชาวโลก ทุกประเทศอีกทั่วโลกอีกด้วย จากข้อมูลที่เปิดเผยจากสหประชาชาติ กล่าวว่า ปัจจุบัน ทั่วโลกมีประชากรที่อดอยากอยู่ หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้านคนโดยประมาณ ความหิวโหยที่เกิดขึ้นทั่วโลกนั้นมีสาเหตุจากภัยพิบัติหลักใหญ่ 4 อย่าง

หนึ่ง. ก็คือภัยพิบัติที่เกิดจากธรรมชาติ
สอง. ภัยอันเกิดจากที่ดินเสื่อมโทรมขาดความสมดุลย์ เพราะใช้ปุ๋ยเคมีต่อเนื่องมาเป็นเวลายาวนาน และดินที่เป็นกรด – ด่างสูง (มีเกลือสะสมในปริมาณที่สูง)
สาม.      ภัยพิบัติที่เกิดจากการก่อสงครามของเหล่ามนุษย์ด้วยกันเอง และ
สี่.           ภัยที่เกิดจากพลังงานเชื้อเพลิงมีราคาสูงขึ้น จากการกดดันของหสรัฐที่ผลักดันให้มีการปรับราคาน้ำมันเชื้อเพลิงสูงขึ้น เพื่อหวังผลประโยชน์ทางการค้าน้ำมันของสหรัฐอมเมริกา (กลับกลายเป็นหนามที่ยอกกลับมาทิ่มแทง สหร.อเมริกาเองในภายหลัง) และนำเอาธัญพืชข้าวโพดที่เหลือจากการบริโภคมาผลิตเชื้อเพลิงทดแทน ทำให้เกิดวิกฤติการณ์ การแก่งแย่งอาหารกันขึ้นระหว่างมนุษย์และเครื่องจักรกล จากปัญหาที่สะสมทับถมกันหลายๆชั้น ทำให้เกิดปัญหาความอดอยากกันขึ้นในประเทศที่กำลังพัฒนาหลายๆประเทศ

ถ้าหากสามารถแพร่กระจายพันธุ์ จวี๋อวี้ เบอร์ 1 จากประเทศ (จีน) ไปสู่ประเทศอื่นๆทั่วโลกแล้ว ก็จะเป็นหนทางในการแปรสภาพดินเค็มที่ไม่สามารถเพาะปลูกได้เลยนั้น ให้กลับกลายเป็นพื้นสมบูรณ์ที่สามาถปลูกพืชได้แล้ว ก็ถือเป็นหนทางหนึ่งในการลดวิกฤติขาดแคลนอาหารที่มีนัยสำคัญยิ่ง นอกจากนั้นแล้ว จวี๋อวี้ ยังเป็นวัตถุดิบในการผลิตเชื้อเพลิงเขียวทดแทนการผลิตจาก ข้าวโพด ที่เป็นอาหารหลักที่สำคัญของคนและสัตว์ โดยไม่ต้องแย่งพื้นที่ปลูกข้าวโพด มันสำประหลัง ฯลฯ อีกต่อไป เป็นการเปลี่ยนโฉมหน้าพื้นดินที่ไร้ประโยชน์ ให้เป็นผืนดินเขียวขจีที่งามตา และมีคุณค่าต่อมวลมนุษย์อีกโสดหนึ่งด้วย

แปลงปลูก-ในพื้นที่ดินเค็ม

ปลูกในพื้นที่แปลงใหญ่ๆ

ดังนั้น  ผลสำเร็จจากการวิจัย หนานจวี๋ อีฮ่าว (南菊一号)  จึงถือเป็นกุญแจดอกสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจ และความมั่นคงทางอาหารของประเทศ (จีน) และทั่วโลก

เพื่อให้เห็นภาพที่ชัดเจน ท่านสามารถเข้าไปดูวิดีโอคลิป การปลูก หนานจวี๋ อีฮ่าว ได้ที่หน้าเว็บไซท์
http://www.ny999.com/kejiyuan/2012/686.htm

ก่อนที่จะชมคลิปวิดีโอ ขอให้อ่านคำบรรยายคร่าวๆนี้สียก่อน เพื่อจะได้ทำความเข้าใจได้ง่ายขึ้น เนื่องจากคำบรรยาย คำพากย์นั้น เป็นภาษาจีนกลาง ซึ่งคลิปที่หยิบยกมาให้ชมนี้ เป็นรายการเกษตร ทางโทรทัศน์ของ CCTV 7 ประเทศจีน ที่ออกอากาศทุกวัน ในรายการ เคอจี้เอยี้ยน (科技苑) รายการในแต่ละวันจะไม่ซ้ำกัน และแต่ละรายการนั้นออกอากาศไม่น้อยกว่า ครึ่งชั่วโมง (ต่างจากรายการเกษตรของไทยเราที่ออกอากาศไม่เกิน สิบนาที น่าจะรียกว่ารายงานข่าวเกษตรมากกว่าเป็นสารคดีความรู้การเกษตร) เป็นรายการนำเสนอความรู้ทางการเกษตร เพื่อเกษตรกรไทย แต่กลับเอารายการไปซุก ในช่วงเวลาที่เกษตรกรเข้ามุ้ง หลับนอนกันเกือบหมดแล้ว (หรือไม่ก็ยังไม่ตื่นนอน) นัยว่าเป็นช่วงเวลาที่ไม่ใคร่มีบริษัท ห้างร้านเช่าทำโฆษณากัน ก็เลยเอารายการเกษตรเสียบใส่ในช่วงเวลานี้เสียเลย เพื่อไม่ให้กระทบรายได้จากการขายโฆษณา)

ต้นนี้ลงหัวมากพิเศษ

นำไปผสมในเส้นหมี่เหลือง

วีดิโอ เริ่มเบิกโรงด้วยการบอกกล่าวถึงความเป็นมาของต้นพืช ที่เรียกว่า จวี๋อวี้ เบอร์หนึ่ง เป็นสายพันธุใหม่ที่สามารถปลูกได้ในผืนดินเค็มที่กว้างใหญ่ไพศาลรินหาดชายทะเลเหลืองของเมือง ต้าเฟิง (大丰) มณฑล เจียงซู (江苏) และถัดมาก็คือฉากที่แสดงให้เห็นถึงการเกิดดินดอน จาการทับถมของตะกอนดิน ด้วยการพัดพาของน้ำจากแม่น้ำที่ไหลหลากชั่วนาตาปี หาดแห่งนี้มีความยาวถึง 112 กิโลเมตร มีเนื้อที่ถึง 4 ล้านไร่ เทียบได้กับพื้นที่ของมหานครไป่จิง (ปักกิ่ง) 8 ถึง 9 เท่า แต่พื้นที่ราบที่เกิดใหม่นี้ ไม่สามารถปลูกพืชใดๆได้ เนื่องจากมีองค์ประกอบที่เป็นเกลือสูง จึงถูกปล่อยให้รกร้างเวิ้งว้างสุดลูกหูตาที่มีแต่วัชพืชทนดินเค็มขึ้นเป็นหย่อมๆ

ฉากต่อมาก็คือ ท่านศาสตราจารย์ หลีว จ้าวผู่ ผู้ปรับปรุงพัฒนาพันธุ์  จวี๋อวี้ เบอร์หนึ่ง ได้มาบรรยายถึงวิธีการพัฒนาพันธุ์ว่า ใช้วิธีรวบรวมสายพันธุ์ จวี๋อวี้ หลากหลายสายพันธุ์ ทำการปลูกในดินที่มีความเค็มต่ำๆลำดับแรก แล้วคัดเลือกต้นที่สามารถทนทานอยู่ได้ ทำการเก็บเมล็ดพันธุ์รุ่นต่อมา แล้วปลูกในดินที่เพิ่มความเค็มสูงขึ้นเรื่อยๆ หลายๆรุ่น เป็นเวลากว่าสิบปี จนกระทั่งได้สายพันธุ์ที่ทนทานในดินที่มีเกลือระดับสูงได้เป็นอย่างดี และกล่าวถึงปัญหาในการผลักดันให้เกษตรกรปลูกว่า จักต้องอาศัยความร่วมมือจากเกษตรกรจำนวนมาก ที่จะเข้ามาปลูกพืชชนิดนี้ เนื่องจากเกษตรกรขาดความมั่นใจว่าปลูกแล้วจะมีตลาดรองรับหรือไม่ ? ขายได้หรือเปล่า ? ขายแล้วมีรายรายพอเลี้ยงดูครอบครัวหรือไม่ ? เพราะเป็นพืชชนิดใหม่ที่ยังไม่มีตลาดที่ชัดเจน เนื่องจากมิใช่พืชอาหารหลักที่มีความจำเป็นเหมือนอย่างพืชไร่ชนิดอื่นๆ (ข้าว ข้าวฟ่าง ข้าวโพด ฯลฯ)  ศาสตราจารย์ หลีว จ้าวผู่ จึงต้องทำการวิจัยหาหนทางนำเอาหัว (เหง้า) ของ จวี๋อวี้ มาผลิตเป็นแอลกอฮอลที่ใช้ต้นทุนการผลิตต่ำ และนำมาผลิตเป็นสารให้ความหวานทดแทนน้ำตาลที่มีประสิทธิภาพสูง หลังจากที่ได้ปลูกไปแล้ว สองปี จึงให้เกษตรกรเปลี่ยนไปเลือกปลูกพืชอย่างอื่นได้ตามใจชอบ ซึ่งในช่วงสองปีที่ปลูกพืชชำระเกลือออกจากมวลดินนี้ เกษตรกรก็ยังมีรายได้จากการขายผลิตผล หัวจวี๋อวี้ มาเลี้ยงครอบตัวได้อย่างสบายๆ เพราะมีตลาดรองรับผลิตผลได้ทั้งหมด ด้วยสนนราคาเป็นที่พอใจ

ในคลิปนี้ ได้มีการนำเอาภาพยนตร์ย้อนยุค มาสอดใส่ให้เห็นถึงความพยายามของชาวจีน ในการแก้ไขปัญหาดินเค็ม โดยการขุดคูร่องน้ำ เพื่อชักน้ำเข้ามาชะล้างเกลือออกจากผืนดินเค็ม ซึ่งบรรยายว่า ต้องใช้แรงงานเกือบค่อนเมือง แต่ผลที่ได้รับนั้นไม่คุ้มกับทุนทรัพย์ แรงงาน และเวลาที่ได้ทุ่มลงไป และพื้นที่ที่ฟื้นฟูเพื่อปลูกพืชนั้นก็บำบัดได้ไม่ถึง หนึ่งในร้อย เสียด้วยซ้ำ ในที่สุด โครงการนี้จึงถูกยกเลิกไปในเวลาอันแสนสั้น

โครงสร้างโรงงานแปรรูป-อะติโชค-ที่สามารถแปรรูปไ
ด้หลายชนิดในโรงงานเดียว-(-หนิงเซี่ย-ประเทศจีน)

เรปซีด-พืชน้ำมัน-ที่ปรับปรุงพันธุ์ให้ปลูกใน
พื้นดินเค็มได้อีกชนิดหนึ่ง

ผืนดินที่ผ่านการปลูก จวี๋อวี้ มาแล้ว สอง ปี และเริ่มปลูกข้าวทำนาในปีที่ 3 ได้ผลผลิตข้าวเปลือก 1,200 กิโลกรัมต่อไร่ ถึงแม้จะเป็นตัวเลขที่ไม่สูงก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้รกร้างไร้ประโยชน์เสียทีเดียว (ปัจจุบัน ประเทศจีนสามารถปลูกข้าวลูกผสม ได้ผลผลิตต่อไร่สูงสุดถึง 2,400 กิโลกรัมต่อไร่ ต่างจากบ้านเราที่ผลผลิตข้าวสูงสุดอยู่ที่ 1,200 กิโลกรัมต่อไร่เท่านั้น แต่ถ้าเป็นข้าวหอมมะลิแล้ว ผลผลิตต่อไร่อยู่ที่ 700 ถึง 800 กิโลกรัมเท่านั้น ถือว่าต่ำเอามากๆ และต้นทุนการผลิตสูงจนเกือบจะไม่คุ้มทุน)

ขณะนี้ ทางหน่วยงานเกษตรหลายๆ หน่วยงานในประเทศจีน ต่างหันมาให้ความสนใจในการพัฒนาปรับปรุงพันธุ์พืชชนิดต่างๆให้มีความทนทานต่อดินเค็ม เพื่อที่จะนำไปปลูกในดินดอนรกร้างที่กว้างใหญ่ ไร้ประโยชน์ ให้ก่อเกิดเป็นแหล่งเพาะปลูกพืชเศรษฐกิจได้ ขณะนี้ ได้พัฒนาพันธุ์ พังพวย ที่นำมาสกัดเอาสารภายในราก ลำต้น ทำเป็นยาต้านมะเร็ง ต้นหยัง ไม้โตเร็วชนิดหนึ่งที่ปลูกกันค่อนประเทศ และต้นหมาเฟิ่ง (สบู่ดำ) ที่สามารถเจริญเติบโตงอกงามในดินเค็มได้สำเร็จแล้ว อันแนวทางในการปรับปรุงฟื้นฟูดินเค็มที่เรียกว่า “วิศวกรรมปรับปรุงดินเค็มด้วยพรรณพฤษ์” นี้ ท่านศาสตราจารย์ หลีว จ้าวผู่ ได้รับการยกย่องว่าเป็น บิดาแห่ง พืชทนดินเค็ม ของประเทศจีนไปเรียบร้อยแล้ว

อนึ่ง ประโยชน์ของ จวี๋อวี้ ที่สำคัญอีกด้านหนึ่งนั้น ก็คือ การนำมาปลูกสร้างผืนป่าในพื้นที่ทะเลทรายทางเหนือของประเทศ เพื่อป้องกันการขยายตัวรุกคืบของความแห้งแร้ง ที่เป็นสาเหตุของการการขยายตัวของทะเลทราย โดยได้ดำเนินการมาหลายสิบปีแล้ว เนื่องจาก จวี๋อวี้ เป็นพืชที่มีความทนทานต่อสภาพแวดล้อมได้เป็นอย่างดี 

ศาสตราจารย์ หลีว ผู่จ้าว เดินตรวจสอบต้นหนานอวี้
เบอร์หนึ่ง ที่ปลูกบนพื้นที่ดินดอนที่มีสภาพความเค็มสูง
ที่เมืองทาวหนาน (洮南 มณฑลจี๋หลิน (吉林省)

ชื่อสายพันธุ์  : หนานอวี้ อีฮ่าว (南芋1号)

ปรับปรุงพันธุ์ โดยศาสตราจารย์ หลีว จ้าวผู่ (刘兆普) ผู้ซึ่งปฏิบัติงานวิจัยในศูนย์วิทยาศาสตร์ -ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม คณะเกษตร มหาวิทยาลัยหนานจิง (นานกิง南京农业大学资源与环境科学学院 ) โดยการคัดเลือกสายพันธุ์ที่เกิดในป่าธรรมชาติ 30 สายพันธุ์ นำไปปลูกในพื้นที่ดินเค็มชายน้ำที่มีเกลือ 3 % จากการเพาะเลี้ยงโดยใช้น้ำทะเลราดรดแทนน้ำจืด ปฏิบัติการเพาะเลี้ยงรุ่นแล้วรุ่นเล่า เป็นเวลากว่า 10 ปี จนกระทั่งเหลือรอดต้นที่สามารถทนทานดินเกลือได้ดีที่สุด จึงนำมาขยายพันธุ์ พร้อมให้ชื่อว่า หนานอวี้ เบอร์ 1 ผลผลิตเฉลี่ย 7,000 ถึง 7,800 กิโลกรัมต่อไร่  ลักษณะที่พิเศษของมันก็คือ แตกรากเร็ว รากหนาแน่น ลำต้นอวบ แข็งแรง ต้นหนึ่งจะแตกออกเป็น  4 ลำ กิ่งก้านเยอะ ใบเขียวเข้ม ใบหนาแน่น ผิวสีของหัวออกเป็นเหลืองอ่อน ผิวบาง เนื้อในเป็นสีขาว เนื้อแน่น มีตุ่มตานูนบนเปลือกนอก ความสูงของลำต้น 254 เซนติเมตร (2 เมตรครึ่ง) มีกิ่งก้านเฉลี่ย14 กิ่ง จะลงหัวที่ความลึกประมาณ 20 เซนติเมตร อายุเก็บเกี่ยว 230 วัน เร็วกว่าพันธุ์เปรียบเทียบ 10 วัน ทนดินเค็ม แม้ดินที่มีความสมบูรณ์ต่ำก็เติบโตได้ดี ทนโรค แมลงไม่รบกวน เพราะภายในต้นมีสารที่ขับไล่แมลงอยู่ มีปริมาณน้ำตาล 66.0 % ของน้ำหนักแห้ง
หลังจากที่ได้ปรับปรุงพันธุ์ เจรูซาเล็ม อะติโชค (จวี๋อวี้ เบอร์ 1) ที่ทนทานความเค็ม และสามารถปลูกในดินที่มีเกลือเป็นองค์ประกอบได้แล้ว การพัฒนาปรับปรุงพันธุ์ที่มีคุณสมบัติทนแล้งได้ จึงเป็นเรื่องที่ทำได้อย่างง่ายดาย ในปี 2011 มกราคม คณะกรรมการพิจารณาตรวจสอบรับรองพันธุ์แห่งเมือง กานสู (甘肃) ได้ลงมติรับรองพันธุ์ จวี๋อวี้ อีกสายพันธุ์หนึ่ง ที่ทนทานต่อความแห้งแล้งได้ดี มีชื่อว่า

ติ้งอวี้ อีอ่าว (定芋一号) โดยหน่วยงานที่ทำการปรับปรุงพันธุ์นั้นก็คือ ศูนย์กลางวิจัยและเผยแพร่ธัญพืชอายุสั้นแห่งเมือง ติ้งซีสื้อ (定西市旱作农业科研推广中心) จาการคัดเลือก สายพันธุ์พื้นเมืองธรรมชาติเปลือกสีแดงม่วงที่ปรับตัวได้ดี ทำการคัดพันธุ์อย่างเป็นระบบ จนกระทั่งได้สายพันธุ์ที่มีความทนต่อความแห้งแล้งได้ดีเยี่ยม คุณสมบัติ และลักษณะพิเศษของสายพันธุ์ดังกล่าวก็คือ เติบโตเก็บเกี่ยวได้เร็วกว่าสายพันธุ์อื่นๆ อายุเก็บเกี่ยว 160 วัน (เฉลี่ย) ลำต้นกลม ตั้งตรง เปลือกสีเขียวอ่อนอมม่วง ความสูงต้นประมาณ 210 ถึง 220 เซนติเมตร ต้นประธาน 1 – 4 ต้น แตกกิ่งก้าน 18 – 20 กิ่ง ใบเวียนสลับ รูปรีปลายใบเรียวแหลม มีขนอ่อนตามผิใบ สีใบระยะแรกเป็นสีเขียวอ่อน ใบแก่สีเขียวเข้ม ลักษณะของหัวมีทั้งเรียวเล็ก และอ้วนป้อม สีผิวหัวออกม่วงอ่อน เนื้อเนียนขาว ตาอ่อนนูนเป็นตุ่ม หัวอยู่ค่อนข้างลึก ต้นหนึ่งมีประมาณ 18 – 20 หัว น้ำหนักหัวหนึ่งประมาณ 60 – 80 กรัม หัวขนาดกลาง ใหญ่ 86 % ขึ้นไป ผลผลิตต่อต้น โดยเฉลี่ย 106 – 207 กิโลกรัม ผลผลิตต่อไร่ 1,167 ถึง 1,917 กิโลกรัม ทนแล้ง ทนอากาศหนาวเย็น ทนดินเค็ม โปรตีนหยาบ 124.4 g/kg น้ำตาล 367.3g/kg，ไขมัน 7.0g/kg，ไฟเบอร์ 24.5g/kg，น้ำตาลคืนรูป 30.7g/kg，เถ้า63.6g/kg，น้ำ 78.6% (ส่วนประกอบทั้งหมดคิดคำนวณจากน้ำหนักแห้ง ยกเว้นน้ำ)

หมายเหตุ :  

สายพันธุ์ที่ปลูกทั่วไปในประเทศไทย ผลผลิตสูงสุดอยู่ที่ 3,200 กิโลกรัม น้อยกว่าสายพันธุ์ หนานอวี้เบอร์หนึ่ง เป็นเท่าตัว ทำให้ต้นทุนผลิตต่อหน่วยสูงกว่า เป็นการปลูกในพื้นที่ปลูกพืชเศรษฐกิจชนิดอื่นๆ จึงไม่เหมาะที่จะปลูกในเชิงพาณิชย์ ปลูกพืชชนิดอื่นจะมีความคุ้มค่ามากกว่า ความเป็นไปได้ในการผลักดันให้เป็นพืชเศรษฐกิจทางเลือกของเกษตรกร ต้องมีการคัดเลือกพันธุ์ที่ให้ผลผลิตสูง ซึ่งไม่จำเป็นที่ต้องดำเนินการคัด – ปรับปรุงพันธุ์เอง เลือกสรรมาจากแหล่งอื่นๆก็ได้ เพราะการดำเนินการปรับปรุงพันธุ์เองนั้นต้องใช้เวลาที่ค่อนข้างนาน  และสิ้นเปลืองงบประมาณ จากนั้นต้องมีการจัดตั้งโรงงานแปรรูปรองรับผลผลิต ทำการรับซื้อผลผลิตมาแปรรูปให้หลากหลายรูปแบบ เช่นผลิตเป็นแป้งผง น้ำตาล เครื่องดื่ม ซึ่งจะได้กากที่สามารถนำมาใช้เป็นวัตถุดิบอาหารสัตว์ได้ เกษตรกรจึงจะเกิดความมั่นใจที่จะปลูกกันแพร่หลาย และที่สำคัญก็คือ ควรเป็นสายพันธุ์ที่สมารถเจริญเติบโตในแหล่งดินเค็มที่มีอยู่มากหลายในประเทศไทย โดยไม่ต้องไปแย่งชิงพื้นที่ปลูกพืชชนิดอื่นๆ จึงจะถือได้ว่า สร้างคุณค่าเพิ่มราคาทรัพยากรที่ชาญฉลาด
ขณะนี้ ทางห้าง  ฯ ได้ติดต่อสั่งซื้อเมล็ดพันธุ์ หนานอวี้ เบอร์ 1 ไว้แล้ว แต่จะได้ของหลังเดือนตุลาคม เพราะจะมีการเก็บเมล็ดพันธ์ในช่วงนี้ ได้รับเมล็ดพันธุ์มาเมื่อไร จะแจกจ่ายให้ผู้สนใจโดยไม่คิดมูลค่าแต่อย่างใด (แจกฟรี)