เมื่อได้อ่านหัวข้อเรื่องข้างบนนี้แล้ว บางท่านต้องสงสัยคิดไปว่า ทำไมหมู่นี้นำเสนอแต่เรื่อง คาร์บอนไดออกไซด์ บ่อยจังเลย และคงสงสัยเป็นแน่ว่า คาร์บอนไดออกไซด์ทำให้คุณภาพซากหมู (ก็สุกรนั่นแหละครับ) ดีขึ้นได้อย่างไร ? เป็นความจริงครับที่ แก๊ส CO₂ นี้ช่วยปรับปรุงคุณภาพซากหมูที่เชือดชำแหละได้ดีขึ้นทั้งด้านกายภาพ (สีสัน ความแน่น) และคุณภาพ (รสชาติ ความนุ่ม) ดีกว่าเดิมมากทีเดียว แต่ .. อ๊ะ อย่าได้คิดไปล่วงหน้านะว่านำเอาซากสุกรที่ฆ่าชำแหละไปอบในห้องที่มีแก๊ส CO₂ ถ้าคิดเช่นนั้น ก็มีส่วนถูกครับ แต่ถูกเพียง 50 % เท่านั้น เขาไม่ได้นำเอาซากหมูที่ฆ่าแล้วไปรมในห้องแก๊ส CO₂ (ตรงนี้ทำให้จินตนาการถึงพวกนาซีกวาดต้อนชาวยิวไปรมควันพิษให้ขาดใจตายสิท่า ไม่ใช่ครับ) แก๊ส CO₂ ที่รมสุกรนั้นไม่ได้ทำให้สุกรเหล่านนั้นตายดอก เป็นเพียงแค่รมแก๊สชั่วระยะเวลาสั้นๆ ไม่เกิน 2 นาทีก็ทำให้สุกรสลบไปเป็นเวลาช่วงสั้นๆ และพนักงานก็จะฉวยโอกาสช่วงนี้ แทงคอทะลุไปตัดขั้วหัวใจ ปล่อยให้เลือดไหลรินจนขาดใจตาย การฆ่าโดยวิธีนี้เรียกว่า เวทนาฆาตกรรม (ฆ่าด้วยความปราณี) ก็ว่าได้ เพราะเป็นการฆ่าโดยไร้ความรู้สึก ปราศจากความเจ็บปวด ไม่มีเสียงร้องโหยหวนที่สยดสยองชวนขนลุกขนพอง อ้าว แล้วมันเกี่ยวกับคุณภาพซากอย่างไร ? ใจเย็นๆ อย่าใจร้อน “ช้าๆได้พร้าเล่มงาม” (แต่สุภาษิตไทยคำนี้ ไม่ทันการณ์กับยุคปัจจุบันแล้วละครับ เพราะช้าขืนรอช้าไปแค่นาทีเดียว เพื่อนคว้าเอาไปกินเสียแล้ว โดยเฉพาะเรื่องจีบสาว เพื่อนคว้าเอาสาวเจ้าไป แล้วปล่อยเรากำแต่พร้าเล่มงาม มันคงไม่ดีแน่ ใช่ไหมเอ่ย ?)  

งั้นมาดูกันต่อไปว่า เจ้าแก๊ส CO₂ นี้ทำงานอย่างไรจึงทำให้คุณภาพซากสุกรดีขึ้น ก่อนจะพล่ามบอกกล่าว ก็อยากจะให้ชมวีดิโอเกี่ยวกับเรื่องนี้ล่วงหน้าเสียก่อน แล้วเมื่อขยายความให้ฟังแล้ว จะได้เข้าใจฉับพลันทันที คลิกเข้าไปเลย ตรงนี้แหละ

วีดิโอเรื่องนี้ เป็นรายการของ CCTV กลางช่องที่ 7 ประเทศจีน ที่นำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับการทหาร และการเกษตรเป็นหลัก เป็นรายการหนึ่งทางด้านการเกษตร ที่มีชื่อว่า  เคอจี้เยี่ยน 《科技苑》 (อุทยานเทคโนโลยี) ออกอากาศรอบแรกเวลา 18.30 ถึง19.00 น. ทุกวันจันทร์ ถึง วันพฤหัสบดี

ออกอากาศซ้ำในเวลา 23.24 ถึง 00.12 ทุกวันอังการ ถึง วันศุกร์ และ

เริ่มเรื่องที่พิธีกรบอกเล่าว่า ที่หน้าบริษัทเลี้ยงสุกรขนาดใหญ่ อันมีคุณหยาง อยิ๊สี (杨玉锡) อายุอานาม 65 ปี เป็นชาวเมืองเฉิงเต๊อะ มณฑลเหอเป่ย (河北省承德市) เป็นประธานบริษัทนำเข้าเครื่องจักรทันสมัยมาใช้กับกิจการของตนเอง วันปฐมฤกษ์ มีผู้คนจำนวนมากมาอออยู่หน้าอาคาร เพื่อรอชมเครื่องจักรไฮเทคที่สั่งนำเข้ามาติดตั้งเพื่อใช้ในกิจการชำแหละสุกร  เปิดฉากแรกก็จะเห็นสุกรที่กระปรี้กระเปร่ากระโดดโลดเต้นอย่างคึกคะนองฝูงหนึ่งเมื่อถูกไล่ต้อนเข้าไปในกรงเหล็กปิดทึบ ใช้เวลากักขังสั้นๆ ก็ทำการเปิดกรงเหล็กออก หมูที่ถูกต้อนเข้ากรงเหล็กกลุ่มนั้นก็เปลี่ยนเป็นไม่ไหวติง  นอนสลบไสลไร้ความรู้สึก เนื่องจากหมูกลุ่มนั้น (ประมาณ 20 ตัว) ถูกรมด้วยแก๊ส CO₂ ทำให้ขาดขาดอากาศ (O₂) หายใจจนสลบเหมือดไป แต่เป็นการสลบแค่เวลาช่วงสั้นๆประมาณ 30 วินาที และในช่วงเวลา 15 วินาทีแรกนี้ และคนงานต้องเร่งปฏิบัติการนำสุกรเหล่านี้แขวนเข้ากับสายพาน และอีก 15 วินาทีที่เหลือนั้นเป็นการปฏิบัติงานของคนงานไซท์ถัดไป ที่ต้องเชือดคอสุกรให้ตายในขณะที่สลบไสลไร้ความรู้สึกให้เสร็จสิ้นในเวลาอันจำกัดนี้ หาไม่แล้ว สุกรอาจจะฟื้นขึ้นมาดังเดิมได้ ซึ่งแน่นนอนว่าจะไม่มีเสียงกรีดร้องโหยหวนให้ได้ยินอย่างแน่นอน แล้วทำไมต้องทำให้สลบก่อนเชือดล่ะครับ มันต้องมีเหตุผลซีน่า เอาละมาฟังเหตุผลกัน

ในสมัยเด็กนั้น คุณหยาง ที่อาศัยอยู่ในบ้านเกิดชนบทที่ต้องช่วยครอบครัวทำงานเกือบทุกอย่าง ตั้งแต่เก็บฟืน เลี้ยงสุกร และงานบ้านอื่นจิปะถะ จำได้ว่าเมื่อถึงวาระวันเฉลิมฉลองเทศกาลใดๆก็ตามแต่ จะมีการฆ่าหมูเพื่อนำมาทำอาหารเลี้ยงดูแขกเหรื่อบ้านใกล้เรือนเคียง ซึ่งการฆ่าหมูลักษณะนั้น ทำให้คุณหยางสลดใจเป็นอันมาก เพราะเห็นหมูดิ้นรนด้วยความกลัว พ่วงกับเสียงร้องโหยหวนที่เจ็บปวด ยิ่งทำให้คุณหยางหดหู่ใจเพิ่มขึ้น แต่เมื่อตนเองได้ยึดอาชีพเลี้ยงสุกรเป็นกิจการใหญ่โต กลับไม่ได้มีโรงเชือดของตนเอง หมูที่เลี้ยงโตได้นำหนักส่งตลาดก็จับส่งไปเชือดที่โรงฆ่าที่มีอยู่แห่งเดียว คุณหยางได้พบเห็นสภาพการดิ้นพล่านทุรนทุรายด้วยความกลัวก่อนถูกเชือด รวมทั้งเสียงร้องโหยหวนทิ่มแทงใจตลอดเรื่อยมา และอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้คุณหยางคาใจก็คือ สุกรที่ตนเองเลี้ยงดูเป็นอย่างดี แต่คุณภาพเนื้อสุกรของตนนั้นทำไมจึงไม่ได้ระดับตามที่คาดหวังไว้ เมื่อค้นคว้าหาสาเหตุแล้ว คุณหวังก็ถึงบางอ้อ เป็นเพราะโรงเชือดที่ล้าหลัง ก่อนหน้าทำการฆ่าชำแหละนั้น สุกรเกิดอาการหวั่นกลัวด้วยสัญชาติญาณว่าจะถูกต้อนไปฆ่า จึงตื่นกลัวดิ้นรนสุดชีวิต เมื่อเชือดชำแหละแล้วเสร็จ ทำให้เนื้อสุกรมีสีซีด เนื้อเหลวเป๋ว เนื่องด้วยอาการทั้งปวงที่เกิดขึ้นกับสุกรก่อนฆ่านั้น ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีภายในร่างกาย มีผลกระทบถึงคุณภาพของเนื้อสุกรที่ชำแหละแล้วทั้งด้านกายภาพและคุณภาพ (ขาดน้ำ สีซีด เนื้อเหลว เนื้อไม่แน่น เสียรสชาติ รสไม่ดีเท่าที่ควร)

เพื่อแก้ปัญหาสองประการที่คุณหยางประสบพบมา จึงคิดตั้งโรงเชือดของตนเองขึ้น และได้ตะเวนไปดูโรงเชือดภายในประเทศหลายๆแห่ง ที่พบเห็นว่าทันสมัยที่สุดก็คือการใช้ไฟฟ้าช๊อตสุกรให้สลบก่อนเชือด เรียกว่าการฆ่าโดยใช้ไฟฟ้า ช๊อตสามจุด (ดูวิดีโอเอาเองละกันว่าตรงจุดไหนบ้าง) ซึ่งคุณหยางก็ยังคงไม่พอใจกับขบวนการเชือดฆ่าของโรงเชือดเหล่านั้น เพราะไม่สามารถขจัดเสียงร้องโหยหวนของสุกรที่กรีดร้องด้วยความกลัวสุดขีดได้

คุณหยางจึงเดินทางไปประเทศเดนมาร์ค ประเทศที่มีความก้าวหน้าทางด้านปศุสัตว์และมีการส่งออกเนื้อสัตว์มากที่สุดในโลก เพื่อไปดูกิจการโรงเชือดที่ทันสมัยที่นั่น ได้เห็นการปฏิบัติต่อสุกรที่ส่งโรงเชือดเป็นอย่างดี การขนส่งสุกรถึงโรงเชือดกำหนดให้ใช้เวลายาวนานไม่เกิน 4 ชั่วโมง เมื่อขนย้ายถึงจุดหมายปลายทางแล้วยังไม่ทำการเชือดทันที ปล่อยให้สุกรได้รับสวัสดิการที่ดี ได้พักผ่อน เล่นน้ำ ฟังเพลงจนร่างกายฟื้นฟูแข็งแรงร่าเริงมีความสุข จึงจะต้อนเจ้าห้องรมแก๊สจนสลบไสลไร้ความรู้สึก จึงทำการแทงคอชำแหละต่อไป (กล่าวได้ว่า ก่อนตายบำเรอให้มีความสุขเต็มเปี่ยม หรือที่เรียกว่า การุณยฆาต) 

สุกรที่เชือดแทงคอแล้วจะถูกลำเลียงบนสายพานเข้าสู่ห้องอบไอน้ำเพื่อทำการขจัดขนบนตัวต่อไป ซากสุกรจะถูกปล่อยลงรางเพื่อขัดสีขูดเอาขนออก จากนั้นผ่านเข้าห้องทำความสะอาดซาก ที่มีแปรงพ่นน้ำขัดล้างจนสะอาด แล้วผ่านเข้าระบบนวดตบตีซาก นัยว่าการตบตีนี้ทำให้เนื้อนุ่มนิ่มกินอร่อยลิ้นมากขึ้น (จริงเปล่าก็ไม่รู้สิ) เมื่อผ่านขบวนการฆ่าชำแหละเช่นนี้แล้ว คุณหยางจึงผลิตเนื้อสุกรที่มีคุณภาพ และไม่หดหู่ใจอีกต่อไป เพราะไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องร้องโหยหวนของสุกรอีกต่อไป เพราะได้ปรนเปรอความสุขให้สุกรเป็นอย่างดีก่อนตาย และการตายนี้ก็เป็นการตายที่ไร้ความรู้สึกเจ็บปวดอีกด้วย ผลลัพธ์ที่ได้รับก็คือ คุณภาพเนื้อที่ดีมากๆ (เป็นที่น่าโมทนา น่ายินดีนะครับ เรียกได้ว่า ตายด้วยความสุขใจ และถ้าเราได้กินเนื้อสุกรที่ฆ่าชำแหละด้วยกระบวนการดังกล่าวนี้ จะทำให้เรากินอย่างมีความสุขด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ หรือคุณว่าอย่างไร ?)  

อนึ่ง ทางผู้สร้างรายการได้ให้เจ้าหน้าที่ออกไปสอบถามความคิดเห็นของชาวบ้านว่า มีความเข้าใจในคุณสมบัติของแก๊ส CO₂ นี่มากน้อยแค่ไหน ก็ได้รับคำตอบที่หลากหลายแตกต่างกันไปตามระดับความรู้และการศึกษา ชาวบ้านทั่วไปที่มีอายุหน่อยก็เข้าใจว่า เป็นแก๊สที่มีพิษ ผู้ที่ตอบเข้าท่าดีหน่อยตอบว่า คงไม่เป็นพิษ เพราะเราหายใจคายออกมาจากร่างกายก็คือ CO₂ เหมือนกัน ดังนั้นที่สุกรดูดเอา CO₂ เข้าไปในเวลาสั้นๆนั้น ไม่ได้ถึงกับทำให้สุกรตาย เพียงแค่ขาดอาการ O₂ ในระยะเวลาสั้นๆเช่นเดียวกัน เมื่อได้รับออกซิเจนก็ฟื้นคืนสู่สภาพดังเดิม (แต่โชคไม่ดีที่ต้องตายด้วยคมมีด) ดังนั้นทางผู้ถ่ายทำสารคดีนี้จึงได้ให้นักวิชาการทำการทดลองว่า คาร์บอนไดออกไซด์ นั้นไม่ใช่สารพิษ เพราะเป็นแก๊สที่เราหรือสัตว์หายใจคายออกมา และต้นไม้ดูดซึมเข้าไปใช้งาน เพื่อเติบโต และสร้างผลผลิต ด้วยกระบวนการ โฟโตซีนธีสิซ แล้วคาย ออกซิเจนออกมาให้มนุษย์และสัตว์ใช้เป็นเชื้อเพลิงในการเผาผลาญอาหารที่กินเข้าไปเพื่อเปลี่ยนเป็นพลังงานในการดำรงชีพ อันเป็นวัฏฐจักรที่สมดุลในธรรมชาติ

การทดลองครั้งนี้ นักวิชาการได้ใช้หนูขาวเป็นสัตว์ทดลอง (ดูเอาเองในคลิปวีดิโอนะครับว่าเขาทำกันอย่างไร) จากการใช้สารเคมีผลิตคาร์บอนไดออกไซด์แล้วปล่อยเข้าไปในกรงหนู  CO₂ เป็นแก๊สที่มีน้ำหนักมากกว่า O₂ จึงเข้าแทนที่ ออกซิเจน (ในกรงที่ไม่มีอากาศเคลื่อนไหว) เมื่อคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มปริมาณครอบคลุมเต็มกรง สังเกตได้จากเปลวไฟเทียนดับไป เพราะ CO₂ ไม่ติดไฟ ไม่ช่วยให้ไฟติด หนูจึงสลบไป แต่เมื่อพัดวีอากาศเข้าสู่ภายในกรง หนูขาวก็พลันฟื้นขึ้นมาดังเดิม (โชคดีจังนะนังหนู)

แก๊สที่เป็นพิษคือ คาร์บอนมอนอกไซท์ CO ที่เกิดขึ้นจากการสันดาปที่ไม่สมบูรณ์ เวลาเผาเชื้อเพลิงต่างๆคราวหน้าจะนำเสนอเรื่องผลไม้ที่มีชื่อว่า แอปเปิล ครับ คงสงสัยว่ามันมีอะไรดีเป็นพิเศษหรือ จึงต้องนำมาบอกกล่าวเล่าสู่กันฟัง มันต้องมีดีสิ เอาไว้ติดตามมาดูกันคราวหน้าครับ (ปลูกแอปเปิลแค่ 2 ปี มีผลเต็มต้น เล่นกลเปล่า ?)